႐ိုဟင္ဂ်ာကုိ စာနာေသာ မင္းသမီးကုိ ထုိင္းအစုိးရ မေက်နပ္

Friday, 13 February 2009 18:45 ဇာနည္ဝင္း
E-mail Print
ကမၻာေက်ာ္ ေဟာလိဝုဒ္ မင္းသမီး အန္ဂ်လီနာ ဂ်ဳိလီ၏ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ား အေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ မွတ္ခ်က္ စကားကုိ ထုိင္းအစုိးရ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဘ၀င္မက် ျဖစ္ေနၾကသည္။

[UNHCR ၏ ခ်စ္ၾကည္ေရး သံတမန္ အန္ဂ်လီနာ ဂ်ဳိလီ (ဓာတ္ပုံ - UNHCR)]

UNHCR ၏ ခ်စ္ၾကည္ေရး သံတမန္ အန္ဂ်လီနာ ဂ်ဳိလီ (ဓာတ္ပုံ - UNHCR)
“သူ႔အဆင့္က (႐ိုဟင္ဂ်ာေတြ) အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွတ္ခ်က္ ခ်ႏုိင္တ့ဲ အဆင့္ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု ထုိင္းႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာန ေျပာခြင့္ရ အရာရိွ မစၥတာ Tharit Charungvat က ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ေျပာၾကားလုိက္သည္။

ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာန အၿမဲတမ္း အတြင္း၀န္ မစၥတာ Virasakdi Futrakul ကလည္း “UNHCR (ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ား ဆိုင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ုံး)ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ သတိေပးရမယ္၊ သူတုိ႔ ဒီလုိမ်ဳိး မွတ္ခ်က္ မခ်သင့္ဘူး၊ သူတုိ႔မွာ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လုပ္ပုိင္ခြင့္မွ မရိွတာ” ဟု ေ၀ဖန္လုိက္သည္။

အန္ဂ်လီနာ ဂ်ဳိလီက “ျမန္မာျပည္မွာ ေနတ့ဲ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြ တုိးတက္ ေကာင္းမြန္ၿပီး အေျခအေနေတြ တည္ၿငိမ္လာမယ္ လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ သူတုိ႔ အႏၱရာယ္ ရိွတ့ဲ ခရီးလမ္းကုိ ျဖတ္ၿပီး ထြက္ေျပးရတ့ဲအထိ စိုးရိမ္ပူပန္ဖုိ႔ လုိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ - - - တျခား လူေတြ လုိပဲ သူတုိ႔လည္း အခြင့္အေရး ရသင့္ ရထုိက္ပါတယ္” ဟု ၿပီးခ့ဲသည့္ အပတ္က ထုိင္း ျမန္မာ နယ္စပ္ရိွ ဒုကၡသည္ စခန္းသုိ႔ သြားေရာက္ၿပီးေနာက္ ေျပာၾကားခ့ဲသည္။

ဂ်ဳိလီသည္ UNHCR ၏ ခ်စ္ၾကည္ေရး သံတမန္အျဖစ္ လြန္ခ့ဲသည့္ ၈ ႏွစ္မွ စတင္၍ ေဆာင္ရြက္ေနသူ ျဖစ္သည္။

ၿပီးခ့ဲသည့္ အပတ္က ကရင္နီ (ကယား) ဒုကၡသည္စခန္းသုိ႔ ဂ်ဳိလီ သြားေရာက္ခ့ဲသည့္ ခရီးစဥ္သည္ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ား အေရးႏွင့္ ပတ္သက္ျခင္း မရိွေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မွတ္ခ်က္ခ်ျခင္း မလုပ္သင့္ေၾကာင္း ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးဌာန အၿမဲတမ္း အတြင္း၀န္က သတိေပးလုိက္သည္။

ထုိင္းအစုိးရသည္ ေလွျဖင့္ ေရာက္လာေသာ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားအေရးကုိ ၾကမ္းၾကမ္း တမ္းတမ္း ကုိင္တြယ္ခ့ဲသည္ဟု ေ၀ဖန္ခံေနရသည္။ ထုိင္းအာဏာပုိင္တုိ႔က ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားကုိ ေလွေပၚတင္ၿပီး ပင္လယ္တြင္းသုိ႔ ေမာင္းထုတ္ခ့ဲသည္ ဟူေသာ စြပ္စဲြမႈမ်ား ေပၚထြက္ေနသည္။

ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ မစၥတာ အဖိဆစ္ ေဝ့ခ်ာခ်ီဝက ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားကုိ ပင္လယ္အတြင္းသုိ႔ ေမာင္းထုတ္ခ့ဲသည့္ “ျဖစ္ရပ္တခ်ဳိ႕” ရိွခ့ဲသည္ဟု CNN သတင္းဌာနႏွင့္ ယမန္ေန႔ကျပဳလုပ္သည့္ ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခန္းတြင္ ေျပာၾကားလုိက္သည္။

အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံသုိ႔ ေရာက္ရိွသြားေသာ ေလွတစီးေပၚမွ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ား၏ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာၿပီးေနာက္တြင္ ထုိင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ၀န္ခံခ်က္ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိအုပ္စုတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဦးေရ ၂၀၀ ခန္႔ ပါ၀င္ၿပီး ထုိင္းအာဏာပုိင္တုိ႔သည္ ၎တုိ႔အား အစာေရစာ အနည္းငယ္သာ ေပးကာ ပင္လယ္ထဲသုိ႔ ေမာင္းထုတ္ခ့ဲသည္ဟု ဆုိသည္။

႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ား ထြက္ခြာခ့ဲရာ ႏုိင္ငံမ်ား ျဖစ္သည့္ ျမန္မာႏွင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံတုိ႔က ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ မိမိတုိ႔ ႏုိင္ငံမ်ားမွ မဟုတ္ဟု ျငင္းဆန္ၾကသည္။

ဤအေတာအတြင္း ျမန္မာ စစ္အစုိးရ သံတမန္တဦးက ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ အသားညိဳမည္းၿပီး “ဘီလူးက့ဲသုိ႔ ႐ုပ္ဆုိးသူမ်ား” ျဖစ္သည္ဟု ေျပာလုိက္သည္။

ေဟာင္ေကာင္ရွိ စစ္အစုိးရ ေကာင္စစ္၀န္႐ံုး အႀကီးအကဲ ဦးရဲျမင့္ေအာင္က ေဟာင္ေကာင္ႏွင့္ မကာအုိ ကြ်န္းဆြယ္ရိွ သံတမန္မ်ားသုိ႔ ဖက္စ္ျဖင့္ ေပးပုိ႔သည့္ စာတြင္ ထုိသုိ႔ ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္။

“႐ုိဟင္ဂ်ာေတြက အသားညိဳတယ္၊ ျမန္မာေတြက အသားလတ္တယ္၊ ႐ုပ္ေခ်ာတယ္” ဟု ဦးရဲျမင့္ေအာင္က စာတြင္ ေရးသားထားသည္။

႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ား အ႐ုပ္ဆိုးဟု ျမန္မာေကာင္စစ္၀န္ ေျပာ

12 February 2009

ျမန္မာႏုိင္ငံက လူနည္းစု မြတ္ဆလင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္လုုိ႔ ျမန္မာ့အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားက ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပဲ ေဟာင္ေကာင္ရွိ ျမန္မာစစ္အစုိးရ ေကာင္စစ္၀န္႐ံုး အႀကီးအကဲ ဦးရဲျမင့္ေအာင္က ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ ဘီလူးလုိ အ႐ုပ္ဆုိးတဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္လုိ႔ ဆုိလုိက္ ပါတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ ျမန္မာေတြ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြလည္း မဟုတ္ၾကဘူး၊ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြက အသားညိဳေမွာင္တယ္၊ ျမန္မာေတြက အသားျဖဴ ေခ်ာေမြ႔ၿပီး ၾကည့္ေကာင္း ႐ုပ္ေခ်ာတယ္လို႔ ေဟာင္ေကာင္ရွိ ႏုိင္ငံျခား မစ္ရွင္႐ံုးမ်ားနဲ႔ စာနယ္ဇင္းမ်ားသို႔ စာေရးအေၾကာင္းၾကားတဲ့အထဲမွာ ဦးရဲျမင့္ေအာင္က အဲဒီလုိ ထည့္သြင္းေျပာဆုိလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၆၀က ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းကို တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကတဲ့ အာရပ္ကုန္သည္ေတြက ဆင္းသက္လာခဲ့ၾကတဲ့ မြတ္ဆလင္ ဘန္ဂါလီလူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္လုိ႔ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာမွာ ေရးသားေဖာ္ျပတဲ့ ေဆာင္းပါကိုလည္း သူ႔စာနဲ႔အတူ ပူးတဲြေဖာ္ျပ ေပးပို႔လာပါတယ္။

အခုလအတြင္း အာဆီယံ ထိပ္သီးအစည္းအေ၀း ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့အခါ အစည္းအေ၀းပဲြရဲ႕ အျပင္ပန္းမွာ ႐ုိဟင္ဂ်ာကိစၥ ေဆြးေႏြးဖို႔ စီစဥ္ထားတာေၾကာင့္ အခုလို ေဟာင္ေကာင္ရွိ စစ္အစုိးရ ေကာင္စစ္၀န္႐ံုး အႀကီးအကဲရဲ႕ ေရးသားခ်က္ေၾကာင့္ ပိုမုိတြန္းအားေပးလုိက္သလုိ ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ သတင္းမ်ားမွာ ပါရွိပါတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးကို ေလးစားဖုိ႔ အေမရိကန္ ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးလည္းျဖစ္၊ UNHCR ကုလသမဂၢ ဒုကၡသည္မ်ားဆုိင္ရာ မဟာမင္းႀကီး႐ံုး အက်ဳိးေဆာင္သံတမန္ အင္ဂ်လီနာ ဂ်ဳိလီရဲ႕ တုိက္တြန္းခ်က္ကို ထုိင္းႏုိင္ငံျခားေရးဌာန အတြင္း၀န္က စီးပြားေရးေၾကာင့္ လာၾကသူေတြသာျဖစ္လုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြကို ဒုကၡသည္စခန္းကို မပို႔ဘဲ အက်ဥ္းစခန္းကုိပဲ ပို႔မယ္လုိ႔ တုံ႔ျပန္ေျပာဆုိလုိက္ပါတယ္။

ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳး မရွိေၾကာင္း နအဖ စစ္အစိုးရမွ ေက်ညာ

မန္မာနိုင္ငံတြင္ ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳး မရွိေၾကာင္း နအဖ စစ္အစိုးရမွ ေက်ညာ

1/30/2009

ျမန္မာနိဳင္ငံတြင္ ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳး မရွိေၾကာင္း ယေန႕ထုတ္ နအဖ
သတင္းစာမ်ားတြင္ ေရသားေဖၚျပသည္။

ျမန္မာနိဳင္ငံ ရွိသည့္ လူမ်ိဳးေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္တြင္ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳး
နာမည္ မပါရွိေၾကာင္း ေဖၚျပသည္။

ယခုကဲ့သို႕ ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳး ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ မရွိေၾကာင္းကို
ေလွစီးျပီး မေလးရွားကို ထြက္ခြာသူမ်ားကို ထိုင္းနိုင္ငံတြင္ ျပႆနာ
ေပၚေပါက္ျပီး ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ့ နအဖ စစ္အစိုးရက တရား၀င္
ထုတ္ျပန္ေက်ညာျခင္း ျဖစ္သည္။

ျမန္မာ့ နအဖ စစ္အစိုးရမွ ဇႏၷ၀ါရီလ ၂၈ ရက္ေန႕က ထုတ္ျပန္ေသာ ေက်ညာခ်က္တြင္
ထိုင္းနိုင္ငံသို႕ ေလွစီးျပီး တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္ရန္ ၾကိဳးပမ္းသူမ်ားမွာ
ျမန္မာနိုင္ငံသားမ်ားဟု ေဖၚျပပါရွိျခင္း မရွိေၾကာင္း ေဖၚျပသည္။

သို႕ေသာ္လည္း ျမန္မာ့ နအဖ စစ္အာဏာပိုင္မ်ား အေနျဖင့္ အဆိုပါ ျပႆနာကို
သက္ဆိုင္ရာ ဌာနဆိုင္ရာမ်ား အေနျဖင့္ လိုအပ္သလို အေရးေဆာင္ရြက္သြားမည္
ျဖစ္သည္ဟု ေဖၚျပသည္။

ယခုအခါ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုေသာ နာမည္ႏွင့္ ပတ္သက္္ျပီး သတင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ သာမက
ျမန္မာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားၾကားတြင္ပါ အျငင္းပြားစရာ ျဖစ္ေနျပီး ယခုအခါ အဆုိပါ
ျပႆနာကို မည္ကဲ့သို႕ေျဖရွင္းမည္ကို ျမန္မာျပည္သူမ်ားက အထူး
သိရွိရန္လိုလားေနၾကသည္ဟု သိရသည္။

Ref : http://www.narinjara.com/detailsbur.asp?id=1681

Myanmar People and Races - Note "Rohinja" is not included

Myanmar People and Races

Myanmar is a union of 135 ethnic groups with their own languages and
dialects. The major races are the Kachin, the Kayah, the Kayin, the
Chin, the Mon, the Bamar, the Rakhine, and the Shan. The name Myanmar
embraces all the ethnic groups.

Composition of the Different Ethnic Groups under the 8 Major National
Ethnic Races in Myanmar.

Kachin comprises 12 different ethnic groups.

(1) Kachin
(2) Taron
(3) Dalaung
(4) Jinghpaw
(5) Guari
(6) Hkahku
(7) Duleng
(8) Maru (Lawgore)
(9) Rawang
(10) Lashi (La Chit)
(11) Atsi
(12) Lisu

Kayah comprises 9 different ethnic groups.

(13) Kayah
(14) Zayein
(15) Ka-Yun (Padaung)
(16) Gheko
(17) Kebar
(18) Bre (Ka-Yaw)
(19) Manu Manaw
(20) Yin Talai
(21) Yin Baw

Kayin comprises 11 different ethnic groups.

(22) Kayin
(23) Kayinpyu
(24) Pa-Le-Chi
(25) Mon Kayin (Sarpyu)
(26) Sgaw
(27) Ta-Lay-Pwa
(28) Paku
(29) Bwe
(30) Monnepwa
(31) Monpwa
(32) Shu (Pwo)

Chin comprises 53 different ethnic groups.

(33) Chin
(34) Meithei (Kathe)
(35) Saline
(36) Ka-Lin-Kaw (Lushay)
(37) Khami
(38) Awa Khami
(39) Khawno
(40) Kaungso
(41) Kaung Saing Chin
(42) Kwelshin
(43) Kwangli (Sim)
(44) Gunte (Lyente)
(45) Gwete
(46) Ngorn
(47) Zizan
(48) Sentang
(49) Saing Zan
(50) Za-How
(51) Zotung
(52) Zo-Pe
(53) Zo
(54) Zahnyet (Zanniet)
(55) Tapong
(56) Tiddim (Hai-Dim)
(57) Tay-Zan
(58) Taishon
(59) Thado
(60) Torr
(61) Dim
(62) Dai (Yindu)
(63) Naga
(64) Tanghkul
(65) Malin
(66) Panun
(67) Magun
(68) Matu
(69) Miram (Mara)
(70) Mi-er
(71) Mgan
(72) Lushei (Lushay)
(73) Laymyo
(74) Lyente
(75) Lawhtu
(76) Lai
(77) Laizao
(78) Wakim (Mro)
(79) Haulngo
(80) Anu
(81) Anun
(82) Oo-Pu
(83) Lhinbu
(84) Asho (Plain)
(85) Rongtu

Bamar comprises 9 ethnic groups.

(86) Bamar
(87) Dawei
(88) Beik
(89) Yaw
(90) Yabein
(91) Kadu
(92) Ganan
(93) Salon
(94) Hpon

Mon comprises 1 ethnic groups.

(95) Mon

Rakhine comprises 7 ethnic groups.

(96) Rakhine
(97) Kamein
(98) Kwe Myi
(99) Daingnet
(100) Maramagyi
(101) Mro
(102) Thet

Shan comprises 33 ethnic groups.

(103) Shan
(104) Yun (Lao)
(105) Kwi
(106) Pyin
(107) Yao
(108) Danaw
(109) Pale
(110) Eng
(111) Son
(112) Khamu
(113) Kaw (Akha-E-Kaw)
(114) Kokant
(115) Khamti Shan
(116) Hkun
(117) Taungyo
(118) Danu
(119) Palaung
(120) Man Zi
(121) Yin Kya
(122) Yin Net
(123) Shan Gale
(124) Shan Gyi
(125) Lahu
(126) Intha
(127) Eik-swair
(128) Pa-O
(129) Tai-Loi
(130) Tai-Lem
(131) Tai-Lon
(132) Tai-Lay
(133) Maingtha
(134) Maw Shan
(135) Wa

Bengalis from neighbouring country illegally immigrated Rakhine region of Myanmar

Excerpt from The New Lights of Myanmar, 30-Jan-2009

Bengalis from neighbouring country illegally immigrated Rakhine
region of Myanmar - The government had to scrutinize illegal
immigrants under national necessity - The government keeps on
preventing illegal immigrations

NAY PYI TAW, 30 Jan—Bengalis from the neighbouring country illegally
immigrated to Rakhine region of Myanmar. Around 1948, the illegal
immigrants demanded that Myanmar designate Buthidaung and Maungtaw as
their province. In the meantime, they launched armed insurgency
against Myanmar through Mujahid movement. So, the government had to
suppress the armed insurgency.

With the aim of preventing illegal immigrants from entering the
nation, the government launched Operations "Kyeegan" and "Shwe Kyee"
in Buthidaung and Maungtaw regions in 1966, and Operation "Myat Mon"
in Sittway and Kyaukpyu districts from 1969 to 1971 and took the
census of Bengalis. Many Bengalis on the border of the neighbouring
country and illegal immigrants of Bengalis in Rakhine State merged
together into Rohinja National Liberation
Organization and rose against the nation. So, the government again
had to suppress the movement.

Under the Operation "Nagar Min" in 1978, Bengalis illegally living in
Maungtaw, Buthidaung, Rathedaung, Pauktaw, Kyauktaw, Sittway, MraukU
and Minbya townships in Rakhine State were scrutinized to find out
whether they were nationals or not.The majority of them dared not
face the scrutinization, and fled to their native neighbouring
countries.

According to the agreement reached between the two countries, they
were received under Hintha Plan. In the process, 186,968 of them re-
entered the nation from 31 August 1978 to 19 December 1979.

In the late 1991 and early 1992, the government, under the national
necessity, had to scrutinize Bengalis illegally living in Maungtaw,
Buthidaung, Rathedaung, Pauktaw and Sittway townships in Rakhine
State to expose whether they were nationals or not. The majority of
them left the nation in fear of the scrutinization.

Under the talks held with the People's Republic of Bangladesh, and
with international organizations, the Union of Myanmar agreed to
receive those Bengalis who met the four requirements.

In 13 years, from 1992 to 2005, Myanmar received 46,933 households or
236,495 persons. According to the lists, 1192 households or 6365
persons have yet to re-enter Myanmar, but they have not come yet.

Now, the government is taking necessary measures under the national
duty to prevent such illegal immigration. - MNA

Rohingya Bandits Attack Elderly Arakanese Couple

Bandits Attack Elderly Arakanese Couple

2/3/2009

A group of Muslim bandits attacked an elderly Arakanese couple in
Maungdaw on the western Burmese border on Monday night, but the couple
luckily escaped death, said a relative.

"Five Muslim men entered the village of Thaya Gon around 10 pm to
steal cattle but were unable to, so they left the village and entered
the home of the couple just outside the village and attacked them with
swords," he said.

The victims were identified as U Ah Ray Chay, 63 years old, and Daw
War Pan, 60 years old, from Thaya Gon Village in Maungdaw Township.
The couple has been hospitalized at Maungdaw general hospital with
serious injuries.

"The Muslim miscreants chopped them several times to kill them, but
the miscreants fled from the house when local residents rushed to the
house when the couple cried out for help," the relative said.

In Maungdaw the murder rate of Muslims against Arakanese Buddhists has
increased. On 26 December, U Ahwee from Kan Tha Ya Village was killed
by a miscreant while 50-year-old Daw Aung Tha May was killed by a
Muslim miscreant in a separate incident on 24 November 2008.



The Mahamuni tradition lives on as seen by this group of images
representing the Buddha and his 500 disciples arriving in Arakan
installed on the southern platfrom in the 1980s.

Source: http://www.narinjara.com/details.asp?id=2057

အမ်ိဳးသားေရးအျမင္နဲ႕ စည္းလံုးၾကစို႕

ရိုဟင္ဂ်ာ ကိစၥနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ
သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြကို ေဖာ္ျပျပီး ရိုဟင္ဂ်ာဟာ ျမန္မာတိုင္းရင္းသား
မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ကို အဏၰ၀ါစစ္သည္နဲ႕ ရခို္င္သား တုိ႕က
တင္ျပခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါေပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုုယ္တိုင္ကလည္း ဒီအဆိုကို
သေဘာတူလို႕ ရိုဟင္ဂ်ာဟာ ဒုကၡသည္ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ပို႕စ္ကို တင္ခဲ့ပါတယ္။
သို႕ေသာ္ ရိုဟင္ဂ်ာ လႈပ္ရွားမႈနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေနာက္ခံသမိုင္းကို
ထဲထဲ၀င္၀င္ မသိခဲ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခ်ိန္ေပးျပီး ေလ့လာခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခါမွာ ဒီရိုဟင္ဂ်ာ လႈပ္ရွားမႈဟာ ခုမွ ၿဗံဳးကနဲ ေပၚလာတာမဟုတ္။ ဘဂၤါလီ
ကုလားမ်ားဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲမွာ ရိွတဲ့ အဂၤလိပ္ေခတ္က အေျခခ်
ေနထိုင္သူမ်ား၊ လြတ္လပ္ေရး ေနာက္ပိုင္း ခိုး၀င္လာသူမ်ားကို ျမန္မာ
တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု တစ္စုအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳခံရေအာင္ ေရရွည္မဟာဗ်ဴဟာ
ခ်ျပီးလုပ္လာခဲ့တယ္ ဆိုတာ သိလာရသလို ဒီျပႆနာဟာ အမ်ိဳးသားေရး အတြက္
အလြန္အႏၲရာယ္ၾကီးတဲ့ ကိစၥဆိုတာ ျမင္လာပါတယ္။

မူဂ်ာဟစ္ ေခၚ ကုလားဆိုးမ်ား

ျမန္မာႏုိ္င္ငံထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ဘဂၤါလီ ကုလားေတြကို သီးျခားလူမ်ိဳးစု
တစ္ခုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕၊ ဒီကုလားေတြ အမ်ားစုျဖစ္သြားတဲ့ နယ္စပ္ေဒသေတြကို
စစ္တေကာင္းေဒသ ( ေနာင္ အေရွ႕ ပါကစၥတန္၊ ေနာက္ပို္င္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္) နဲ႕
ပူးေပါင္းဖို႕ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ေလာက္ထဲ ကေပၚခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာႏုိင္ငံကို အႏိၵယႏုိ္င္ငံကေန ခြဲေရး၊ တြဲေရး
လႈပ္ရွားမႈေတြျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ပါ။ စစ္တေကာင္းမွာရိွတဲ့ မူဆလင္လိဂ္
ေခါင္းေဆာင္ေတြက ျမန္မာကို အိႏိၵယရဲ့ အစိတ္အပိုင္း အျဖစ္ ဆက္ထားဖို႕
လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခြဲေရးဘက္က အႏုိင္ရသြားတ့ဲ အခါက်ေတာ့
ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲက ကုလားအမ်ားစု ေနတဲ့ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသေတြကို
စစ္တေကာင္း ေဒသနဲ႕ေပါင္းဖို႕ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ စေပၚလာပါတယ္။ အဲဒီ
လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲကို ေနာက္ထပ္ ဘဂၤါလီကုလားေတြ
အလံုးအရင္းနဲ႕ ၀င္လာခဲ့လို႕ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံက
ဘဂၤါလီ ကုလားေတြကို အထူးနႈန္းနဲ႕ သယ္ေပးေနတဲ့ သေဘာၤ ခရီးစဥ္ေတြကို
ရပ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုလား တစ္သန္း ေက်ာ္ေလာက္
ရခိုင္ျပည္နယ္ထဲကို ေရာက္ေနပါျပီ။

အဲဒီလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ပဲ အရင္ပို႕စ္ေတြထဲမွာ ပါခဲ့တဲ့
မူဂ်ာဟစ္ခြဲထြက္ေရးလႈပ္ရွားမႈတို႕ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္မွာ ေမာင္ေတာ္ ေဒသက
ရခိုင္ေတြကို အစုလို္က္အျပံဳ လုိက္တိုက္ခိုက္မႈ တို႕ဆိုတာေတြ ျဖစ္ခဲ့တာ
ပါ။ အခု ႏုိ္င္ငံတကာ ရိုဟင္ဂ်ာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက ထုတ္ေ၀တဲ့ စာတမ္းေတြမွာ
မူဂ်ာဟစ္ ခြဲထြက္ေရး လႈပ္ရွားမႈ အေၾကာင္း လံုး၀ေဖာ္ျပတာ မရိွသလို ၁၉၄၂
ခုႏွစ္ ျဖစ္ရပ္ကိုေတာ့ ရခိုင္ေတြက ကုလားေတြ ကို တိုက္ခုိက္သတ္ျဖတ္မႈ
အျဖစ္ ပံုေဖာ္ထားခဲ့တယ္။ စစ္ျပီးေခတ္ အဂၤလိပ္ CASB အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အစီရင္
ခံစာမွာပါတဲ့ ရခုိင္ရြာ တစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ ဖ်က္ဆီးခံရတဲ့ကိစၥ၊ ရခုိင္ေတြ
ေသာင္းနဲ႕ခ်ီျပီး ေတာင္ဘက္ကို ထြက္ေျပးခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြကိုေတာ့
တစ္စြန္းတစ္စမွ ေရးမထားခဲ့ဘူး။ ရခုိင္ေဒသကို ဂ်ပန္ေတြ
သိမ္းပိုက္ထားခ်ိန္မွာ စစ္တေကာင္းေဒသနဲ႕ ရခုိင္ေဒသမွာရိွတဲ့ ကုလားမ်ားဟာ
အဂၤလိပ္ တပ္ေတြရဲ့ ရခိုင္ေဒသ စစ္ဆင္ေရးေတြမွာ အားတက္သေရာ ပါ၀င္ခဲ့တယ္။
ကုလားေတြက ဒီလိုလုပ္တဲ့အတြက္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ဒီေဒသကို Arakistan
ဆိုတဲ့အမည္နဲ႕ သီးျခားျပည္နယ္ ဒါမွမဟုတ္ စစ္တေကာင္း ေဒသထဲကို
သြတ္သြင္းေပးလိမ့္မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ရခုိင္စစ္ဆင္ေရးေတြကို
ကြပ္ကဲခဲ့တဲ့ ၿဗိတိသွ်ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အာ၀င္က ဘဂၤါလီ ကုလားေတြကို သစၥာရိွ
တိုင္းရင္းသားမ်ား အျဖစ္နဲ႕ အစီရင္ခံစာေတြမွာ ေဖာ္ျပေပးခဲ့တယ္။ ဒါ့ေပမယ့္
ျမန္မာႏုိ္င္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကုလားေတြအတြက္ သီးျခား ျပည္နယ္
လည္းမရ၊ အေရွ႕ပါကစၥတန္နဲ႕ လည္းေပါင္း မေပးဘူးဆိုတာ ထင္ရွားလာတဲ့အခ်ိန္မွာ
မူဂ်ာဟစ္ ေခၚကုလားဆိုး လႈပ္ရွားမႈ ေပၚလာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွာ အေရွ႕ပါကစၥတန္ နယ္စပ္(အခုဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ)က
ေတာင္ျပိဳမွာရိွတဲ့ မူဂ်ာဟစ္ ေခၚ ကုလားဆိုးမ်ားရဲ့ စခန္းကို တပ္မေတာ္က
သိမ္းျပီးခ်ိန္မွာ မူဂ်ာဟစ္သူပုန္ေတြ ျပိဳကြဲသြားတယ္။ ဒီအခါမွာ
ဘဂၤါလီကုလား ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားက လက္နက္နဲ႕ ခြဲထြက္ေရးလုပ္တာ
မေအာင္ျမင္ႏုိင္ဘူး ဆိုတာကို လက္ခံခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႕ဟာ
နံမည္ပ်က္ေနတဲ့ မူဂ်ာဟစ္ဆိုတဲ့ အမည္အစား ရခုိင္ ေဒသက လူေတြကို ကုလားေတြက
ေခၚတဲ့ ရိုဟင္ယြာ ဆိုတဲ့စကားကေန ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ လူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳး
ေမြးထုတ္ဖို႕ လုပ္ခဲ့တယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာအစ

ဘဂၤါလားကုလား သမိုင္းပညာရွင္ ဘာဟာက ရခုိင္ေဒသမွာ ရိွတဲ့ ရခိုင္နဲ႕ ဘဂၤါလီ
ကုလား ေတြက မ်ိဳးရင္းက အတူတူပဲ။ အသားမည္းတဲ့ နီဂရြိဳက္ အႏြယ္ေတြျဖစ္တယ္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္း မွာေနရာကေန မြန္ခမါေတြ၊ မြန္ဂိုလြိဳက္ေတြ
ြ၀င္လာလို႕ ေတာင္ဘက္ ဆင္းလာရင္း တစ္ခိ်ဳ႕က ရခုိင္ ေဒသကိုေရာက္၊ တစ္ခ်ိဳ႕
ပသွ်ဴးျဖစ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ထိုင္းေတာင္ပိုင္းနဲ႕ မေလးရွားကို ေရာက္သြားတယ္။
ရခုိင္ေဒသ ေျမာက္ဘက္ကို ေရာက္သြားတဲ့ အုပ္စုက အာရပ္ကုန္သည္ေတြနဲ႕ေတြ႕ျပီး
၈ရာစုမွာ မူဆလင္ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ေတာင္ဘက္က အုပ္စုဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သြားတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္သြားတဲ့ အုပ္စုက ရခိုင္ ျဖစ္လာျပီး ေျမာက္ဘက္က အုပ္စုက
ရိုဟင္ဂ်ာ ျဖစ္သြားတယ္။ မူရင္းစကား က Rakhuses ဆိုတဲ့ နံမည္ကေန ရခုိင္၊
ရိုဟင္ဂ်ာဆိုျပီး ကြဲသြားတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ စာတမ္းတစ္ခုကို ေရးခဲ့ဖူးတယ္။
ဒါဟာ ရခုိင္ ေဒသမွာ ရိွတဲ့ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားကို ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းက
လူမ်ိဳးစုတစ္ခုအျဖစ္ ပံုေဖာ္ဖို႕ ၾကိဳးစား လိုက္တာပဲျဖစ္တယ္။

အဲဒီဘဂၤါလီ ကုလားပညာရွင္ေတြကပဲ ၁၄၃၀ ခုႏွစ္မွာ အိႏၵိယေဒသကို
အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ မူဆလင္ မြန္ဂိုအင္ပါယာရဲ့ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္
ရခိုင္ထီးနန္းကို မူဆလင္ဘုရင္ေတြကို ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္အုပ္ခ်ဳပ္
ခဲ့တဲ့ကာလကို ေဒသခံ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက ရခိုင္ထီးနန္းကို ဆက္ခံတဲ့ပံုစံ၊
ရခိုင္ဘုရင္ေတြ ကိုယ္တိုင္က မူဆလင္ဘာသာ အဆံုးအမကို ခံယူတဲ့
ပံုစံေရးၾကတယ္။ သူတို႕က ရခုိင္ေတြဟာ မူဆလင္ ဘာသာရဲ့ ၾကီးက်ယ္မႈ၊
သန္႕စင္မႈေၾကာင့္ မူဆလင္ ဘာသာကို ၀င္ကုန္တယ္လို႕ အခုလိုေရးတယ္။

According to history, Islam came through the sea borne Sufis and
merchants. The superior morality of those devout Muslims attracted
large number of people towards Islam.

ဒီလိုနဲ႕ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတဲ့စကားလံုးဟာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသက
မူဆလင္အမတ္ ေတြက တဆင့္ ျမန္မာ့ႏုိ္င္ငံေရးနဲ႕ ျမန္မာသတင္းစာေတြေပၚမွာ
ေရာက္လာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕ ဘဂၤါလီ ကုလားအမတ္ေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲ
ေရာက္လာတယ္ဆိုတာနဲ႕ ေနာက္ဆံုး ဦးႏုက ေမယုအထူးခရိုင္ အျဖစ္
သတ္မွတ္ေပးခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေတြကို တစ္ျခားပို႕စ္ေတြမွာ ေဖာ္ျပထားျပီး
ျဖစ္လို႕မေျပာေတာ့ပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဦးႏုအစိုးရ ေကာင္းမႈနဲ႕
ရိုဟင္ဂ်ာ အသံလႊင့္အစီအစဥ္ဆိုတာေပၚလာတဲ့အျပင္ ေမယုအထူးခရိုင္
သတ္မွတ္ေပးတာကို အေၾကာင္းျပဳျပီး စြယ္စံုက်မ္းထဲက ေမယုခရိုင္ဆိုတဲ့
ေခါင္းစဥ္ ေအာက္မွာ ေမယုခရိုင္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာ တိုင္းရင္းသား အမ်ားစု
ေနထိုင္တယ္ ဆိုတာအထိ ေဖာ္ျပတဲ့ ဘ၀ ကိုေရာက္သြားပါတယ္။ ဒါဟာ ဘဂၤါလီ
ကုလားမ်ားကို ရိုဟင္ဂ်ာ အမည္ေပးႏုိင္ဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ ကုလား ေတြအတြက္
မဟာေအာင္ျမင္မႈၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလို ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ အမည္ေပါက္သြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘဂၤါလီ
ကုလားပညာရွင္ေတြဟာ ရခုိင္ေဒသကို ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားရဲ့ မူလဌာနအျဖစ္
ပံုေဖာ္ဖို႕ ဆက္တိုက္ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာ ဘက္
ကသမုိင္းစာတမ္းေတြမွာ အခုလိုေျပာေလ့ရိွတယ္-

တစ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းက တို္င္းနဲ႕ ျပည္နယ္ ၁၄ ခုအနက္
မူဆလင္အမ်ားစု ေနထိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာျပည္နယ္ျဖစ္တယ္။

ႏွစ္။ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ လူဦးေရေလးသန္းရိွျပီး ရခုိင္နဲ႕
ရိုဟင္ဂ်ာထက္၀က္စီျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွဘက္ကို ထြက္ေျပးေနရတဲ့
ရိုဟင္ဂ်ာဒုကၡသည္ တစ္သန္းခြဲကို ထည့္မတြက္ထားဘူး။

သံုး။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြရဲ့သမိုင္းေၾကာင္းဟာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတယ္။
ရခိုင္ျပည္နယ္ကို ၁၄၃၀ ခုႏွစ္ ကေန ျမန္မာဘုရင္တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ့တဲ့
၁၇၈၄ ခုႏွစ္အထိ ရခုိင္ထီးနန္းကို မူဆလင္ဘာသာ၀င္ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက
စိုးစံခဲ့တယ္။

ေလး။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္မွာ အဂၤလိပ္အစိုးရက ရခုိင္ျပည္သူေတြရဲ့ ဆႏၵကို
ဆန္႕က်င္ျပီး ရခုိင္ေဒသကို ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာထည့္ခဲ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ရခုိင္နဲ႕ ဗမာေတြရဲ့ လူမ်ိဳးေရး
ဖိႏိွပ္မႈေတြကိုုခံရတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ကက္ရွ္မီးယားက မူစလင္ေတြနဲ႕
ဘ၀တူပဲ။

အဲဒါေတြဟာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြက သမိုင္းကို ျပန္ျပင္ေရးခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြထဲက
အနည္းငယ္မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတဲ့နံမည္ကို
လူေတြလက္ခံလာေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေပမယ့္ ရိုဟင္ဂ်ာကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသား
လူမ်ိဳးစုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဖို႕အတြက္ အဓိက အတားအဆီး တစ္ခု က်န္ေနေသးတယ္။
အဲဒါကေတာ့ မွတ္ပံုတင္ရေရးပါဘဲ။

ျမန္မာႏုိ္င္ငံ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ ျပ႒ာန္းတဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္
ႏို္္င္ငံသားဥပေဒမွာ ၁၈၂၃ ခုႏွစ္ မတိုင္မီကထဲက ျမန္မာႏုိ္င္ငံထဲမွာ
ေနထိုင္ခဲ့သူေတြကိုသာ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳမယ္ လို႕
ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒီအခ်က္အရဆိုရင္ ရခိုင္ေဒသမွာ ရိွတဲ့ ဘဂၤါလီ ကုလားအမ်ားစုဟာ
ႏုိင္ငံသား မျဖစ္ႏုိင္၊ ဧည့္ႏုိင္ငံသား သာျဖစ္ရမယ္။ ဒါကို
ဦးႏုေျဖရွင္းေပးပံုက ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသမွာ ရိွတဲ့ ကုလားေတြရဲ့
မိဘေတြဟာ ၁၈၂၃ မတိုင္ခင္ထဲက အဲဒီေဒသမွာေနထိုင္ေၾကာင္း သက္ေသျပႏုိင္ ရင္
ႏုိင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ထုတ္ေပးရမယ္လို႕ လုပ္လိုက္တာပဲ။
ဘယ္သူကေထာက္ခံမလဲဆိုေတာ့ အဲဒီ ရြာကသူၾကီးက ေထာက္ခံရမယ္လို႕ သတ္မွတ္ေပးတယ္။
( ဦးေရႊဇံေရးတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာျပႆနာ စာတမ္း ) ကုလားကို ကုလားသူၾကီးက
ေထာက္ခံတယ္ဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ပါေတာ့။ ဒီလိုနဲ႕ ကုလားေတြ
မွတ္ပံုတင္ရသြားတယ္။ ဒီျပႆနာဟာ လမ္းစဥ္ပါတီလက္ထက္နဲ႕ န၀တလက္ထက္မွာ
ရခုိင္ျပည္နယ္ မွာ မွတ္ပံုတင္ စစ္ေဆးလို႕ ထြက္ေျပးသြားတဲ့ ကုလားေတြ
ကိစၥမွာ ဒုကၡေပးတာပဲ။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ထြက္ေျပးတဲ့ ကုလားအမ်ားစုဟာ
အဲဒီကာလက မွတ္ပံုတင္ရခဲ့တဲ့ ကုလားေတြရဲ့ သားသမီ၊ ေျမးျမစ္ ေတြျဖစ္ေနတယ္။
ခိုး၀င္လာျပီး အဲဒီေျမးျမစ္ေတြနဲ႕
အိမ္ေထာင္က်ေနသူေတြျဖစ္ေနလို႕ပဲျဖစ္တယ္။

ဒီလိုမွတ္ပံုတင္ရေအာင္ လုပ္ျပီးတဲ့ေနာက္ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုအျဖစ္
သက္ေသျပဖို႕ဘဂၤါလီ ကုလားေတြ လုပ္တာကေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာ စာေပဆိုတာကို
တီထြင္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာလို႕ေျပာေနတဲ့
ဘဂၤါလီကုလားမ်ားဟာ စစ္တေကာင္းေဒသက ကုလားမ်ားေျပာတဲ့ ဘဂၤါလီ စကားကိုပဲ
ေျပာပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေခတ္မွာလဲ ဘဂၤါလီ ကုလားေတြဟာ
အူရဒူစာ၊ အဂၤလိပ္စာ၊ ျမန္မာစာကို ပဲသံုးခဲ့တာပါ။ ကိုရမ္ကိုေတာ့ အာေရဗီ
စာနဲ႕ေရးဖတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ၁၉၆၉ မွာေတာ့ အာေရဗီစာရယ္၊ အူရဒူစာရယ္ကို
ေပါင္းျပီး ရိုဟင္ဂ်ာ စာကိုတီထြင္ ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစာ က ေရးရခက္ျပီး
တြင္က်ယ္မႈလည္းမရိွေတာ့ ၁၉၈၀ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဂၤလိပ္ အကၡရာ ၂၆ လံုးကို
အေျခ ခံျပီးတီထြင္တဲ့ Rohingyalish ဆိုတာကို ထြင္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့
ဆင္းရဲတဲ့ ဘဂၤါလီကုလား အမ်ားစုဟာ အဲဒီစာကို မတတ္ပါဘူး။ ဒီစာကို ထြင္ရတဲ့
ရည္ရြယ္ခ်က္ကလည္း ရိုဟင္ဂ်ာစာဆိုတာ ကမာၻကသိျပီး ရိုဟင္ဂ်ာကို
သီးျခားလူမ်ိဳးစု တစ္ခုအျဖစ္ လက္ခံေအာင္သာ လုပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ ကုလားေတြဟာ
ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ကို စိုက္လိုက္ မတ္တတ္ၾကိဳးစားခဲ့တာ အခုဆိုရင္ Rohingyalish
ကို ISO နံပါတ္ ISO 639-3 "rhg" နဲ႕အသိအမွတ္ ျပဳခံရတဲ့ ဘ၀ေရာက္သြားပါျပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႕အားနည္းခ်က္

အထက္မွာေျပာခဲ့တာေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္ ဘဂၤါလီ ကုလားမ်ားဟာ
သူတို႕ရည္မွန္းခ်က္ကို ရဖို႕ အတြက္ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ကေန ႏွစ္ေပါင္း
ရွစ္ဆယ္နီးပါး အဆက္မျပတ္ ၾကိဳးစားခဲ့တာ ေတြ႕နုိင္ပါတယ္။
သူတို႕ဒီလိုလုပ္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာေတြက အဲဒီေလာက္
ေရရွည္မေတြးခဲ့ၾကဘူး။ မိမိ ပါတီ အကိ်ဳးအတြက္ ကုလားကို
အခြင့္အေရးေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေဒသမွာ တာ၀န္က်တဲ့ လ၀က ၀န္ထမ္းမ်ားဟာ
ေငြေၾကးေၾကာင့္ ကုလားေတြကို မွတ္ပံုတင္ ထုတ္ေပးခဲ့တာ ေတြရိွခဲ့မယ္။
အခ်င္းခ်င္းမတဲ့တာနဲ႕ ကုလားကို ပစားေပးျပီး မိတ္ေဆြ ဖြဲ႕ခဲ့ၾကတယ္။
ကုလားအေရးကို အစိုးရကို ထိုးႏွက္ဖို႕ လက္နက္ေကာင္း အျဖစ္သံုးရင္း
ကုလားကို ရိုဟင္ဂ်ာ အျဖစ္လူရာ၀င္ေအာင္ လုပ္ေပးခဲ့ၾကတယ္။

အခု ရိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာျဖစ္ေတာ့ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသား
ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အပါအ၀င္ အဖြဲ႕အမ်ားစုက ႏွာေစးေနၾကတယ္။ ၾကည့္ရတာ
ရိုဟင္ဂ်ာအေရးမွာ ျမန္မာဘက္က ရပ္တည္လိုက္ရင္ နအဖကို
ေထာက္ခံရက်သြားလိမ့္မယ္လို႕ ေကာက္ယူေနပံုရတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာ ပါပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ ရိုဟင္ဂ်ာဘက္က ေထာက္ခံျပီး ေရးၾကတယ္။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုမွာ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ရိုဟင္ဂ်ာနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးရင္
ျမန္မာ တုိင္းရင္းသား ေပါ့လို႕ ေျပာခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုကိုးကားျပီး
ရုိဟင္ဂ်ာကို တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု အျဖစ္ သတ္မွတ္သင့္ေၾကာင္း
ေျပာထားတာ ကို ဖတ္မိတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဒီလိုေျပာတာ
မျဖစ္ပါေစနဲ႕လို႕ပဲဆုေတာင္းပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ မွတ္ခ်က္ေရးသူထဲမွာေရာ၊ တစ္ျခားေနရာေတြမွာ
ရိုဟင္ဂ်ာ ကိစၥ ကိုအမ်ိဳးသားေရးအျမင္နဲ႕ ေရးသူေတြေတြ႕ရလို႕လည္း
အားတက္မိပါတယ္။သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ တို႕ဟာ ျမန္မာေတြရဲ့ စိတ္ဟာ
ေကာက္ရိုးမီးလိုပဲလို႕ အေျပာခံေနရတာကို မေမ့ဖို႕လိုပါတယ္။ ေသြးပူတံုးမွာ
ဒုတ္ထမ္း၊ ဓါးထမ္းေျပာျပီး ေသြးေအးေတာ့ ေမ့မသြားဖို႕လိုပါတယ္။ တစ္ဖက္က
ဘဂၤါလီ ကုလားမ်ားဟာ မိိ်ဳးဆက္နဲ႕ ခ်ီျပီး သူတို႕ရည္မွန္းခ်က္
ေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႕ ေဆာင္ရြက္ ေနတယ္ဆိုတာ
မေမ့ဖို႕လိုပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေျပာေနတာဟာ လူမ်ိဳးခြဲျခားစိတ္၊ ဘာသာေရး
ခြဲျခားစိတ္နဲ႕ ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုအျမင္နဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္တာ
မွန္သမွ်ကိုလည္း ဆန္႕က်င္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္ ဒီလူေတြကို
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုတစ္ခုအျဖစ္ လက္ခံရမယ္ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏုိ္င္ဘူး၊
ေနာက္တစ္ခါ ဟိုဘက္မွာ ခိုး၀င္ဖို႕ေစာင့္ေနတဲ့ ဘဂၤါလီ
ကုလားမွန္သမွ်ကိုလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံက ရိုဟင္ဂ်ာတုိင္းရင္း
သားလူမ်ိဳးစုအျဖစ္လက္ခံရမယ္ဆိုတာ ပိုျပီး မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။

ဒီလိုတိုင္းရင္းသားအျဖစ္နဲ႕ လြယ္လြယ္ေလး လက္ခံလိုက္မယ္ဆိုရင္
ႏုိ္င္ငံေရးအရ ေရရွည္မွာ ျပႆနာ ျဖစ္ႏုိင္တာေတြ အမ်ားၾကီး ရိွေသးတယ္။ ဥပမာ
အခု နအဖသြားေနတဲ့ အေျခခ ဥပေဒသစ္ အရပဲၾကည့္၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္လို႕ေခၚတဲ့
အထက္လႊတ္ေတာ္နဲ႕ ျပည္နယ္၊ တုိင္းလႊတ္ေတာ္ေတြမွာ သတ္မွတ္လူဦးေရကို
ျပည့္မီတဲ့ တုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ားအတြက္ အမတ္ေနရာ သီးျခားသတ္မွတ္ေပး
ရမယ္။ ဒီထက္ပိုစိုးရိမ္စရာ ေကာင္းတာက တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုတစ္ခုဟာ
အနည္းဆံုး ျမိဳ႕နယ္ႏွစ္ခုမွာ လူဦးေရ အမ်ားစုျဖစ္မယ္။
အဲဒီျမိဳ႕နယ္ႏွစ္ခုဟာ နယ္နမိတ္ တစ္ဆက္တည္း ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ပိုင္
အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ နယ္ေျမသတ္မွတ္ ေပးရမယ္။ အဲဒါဆိုရင္ ဘူးသီးေတာင္၊
ေမာင္ေတာမွာ အမ်ားစု ျဖစ္ေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ ပအို႕၀္၊နာဂ၊ ပေလာင္
တို႕လို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသရသြားေတာ့မယ္။ အဲဒါဟာ
အရင္ဦးႏုေပးခဲ့တဲ့ ေမယု အထူးခရိုင္နဲ႕အတူတူ ျဖစ္သြားမွာပဲ။
မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလို႕ မထင္ပါနဲ႕။ ၁၉၆၀ တံုးက ဦးႏု ရိုဟင္ဂ်ာကို အခြင့္အေရး
ေပးခဲ့တံုးက ေနာင္ႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာ အေရးဟာ ႏုိင္ငံတကာ
စင္ျမင့္ေပၚ ေရာက္လာမယ္လို႕ ထင္ခဲ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။

အားလံုးျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ေတာ့ တစ္ဘက္မွာ ေရရွည္မဟာဗ်ဴဟာခ်ျပီးလုပ္ေနတဲ့
ဘဂၤါလီ ကုလားေတြ ရိွေနတယ္။ တစ္ဘက္မွာ ေရတိုအက်ိဳးကိုပဲၾကည့္တဲ့၊
အျပင္ရန္ကာကြယ္ဖို႕ထက္ အခ်င္း ခ်င္းခ်ဖို႕အားသန္တဲ့၊
ပြဲျပီးမီးေသျဖစ္တတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာေတြရိွေနတယ္။ ဒါကို
မျမင္ႏုိင္ရင္ ေတာ့ အမ်ိဳးကို ေစာင့္ေရွာက္သူလို႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ့
ရခုိင္အမ်ိဳးသားမ်ားဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ လူနည္းစု ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ဒီေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုး အမ်ိဳးသားေရးအျမင္နဲ႕ ေရရွည္ၾကည့္ဖို႕လိုျပီလို႕သာ
တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

Originally Posted by ပိေတာက္ေျမ

ဒုကၡသည္မဟုတ္တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား

ထိုင္း၊ မေလးရွားနဲ႕ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံေတြဘက္ကို ေလွေတြနဲ႕ေရာက္လာတဲ့
ရိုဟင္ဂ်ာ ေတြကို ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဖိႏွိပ္မႈေတြခံရလို႕ ထြက္ေျပးလာတဲ့
ဒုကၡသည္ေတြအျဖစ္ အေနာက္ မီဒီယာေတြမွာ ေရးေနၾကပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးကို
ေဒသဆိုင္ရာ ျပႆနာ အျဖစ္ကိုင္တြယ္ဖို႔ လိုတယ္ ဆိုျပီး ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွကလဲ
ေလသံပစ္ လာတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ ေရွးတံုးထဲက ေနခဲ့တဲ့
တိုင္းရင္းသား လူမ်ိုဳးစုလား၊ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီ ေခတ္က်မွ ေရၾကည္ရာ
မ်က္ႏုရာ ေျပာင္းေရႊ႕ အေျခခ်လာတဲ့ လူမ်ိဳးေတြလား ဆုိတာကေတာ့
အဏၰ၀ါစစ္သည္နဲ႕ ရခိုင္သားတို႔ တင္ျပထားတဲ့ အခ်က္ေတြအရ ရွင္းေနျပီလို႔
ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆအရ ေျပာရရင္လဲ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ
တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို ဘယ္တံုးကမွ လက္မခံပါဘူး။
တစ္ျခားမၾကည့္နဲ႕ဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္မွာ ရိွတဲ့ ဘယ္တုိင္းရင္းသား မဆို
ဆယ္ေယာက္မွာ ငါးေယာက္ေတာ့ ဗမာစကား ထမင္းစား ေရေသာက္ ေျပာတတ္ပါတယ္။ အခု
ရုပ္သံ သတင္းေတြထဲက ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတဲ့လူေတြရဲ့ ရုပ္နဲ႕ ဗမာစကား တစ္ေယာက္မွ
မေျပာတတ္တာကို ၾကည့္ရင္ ဘယ္ကလာလို႕ ဘယ္ကို သြားမယ္ဆိုတာ ထင္ရွား ေနပါတယ္။
ဒီေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာဟာ ဒုကၡသည္လား၊ ေနာက္ထပ္ ေရၾကည္ရာ မ်က္ႏုရာကို
ထြက္လာသူလား ၾကည့္ရေအာင္။

ထိုင္းလႊတ္ေတာ္ လံုၿခံဳေရးရာ ဆပ္ေကာ္မတီ ဥကၠဌ Jehraming Tohtayong ကေတာ့
သူတုိ႕ ေကာ္မတီက လုပ္ခဲ့တဲ့ စံုစမ္းမႈေတြအရ ထိုင္းနုိ္င္ငံကို ေရာက္လာတဲ့
ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြေၾကာင့္ ထြက္ခြာ လာသူေတြ
မဟုတ္ဘဲ စီးပြားရွာဖို႔ ထြက္လာသူေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ဟာ လူကုန္ကူးသူေတြရဲ့
အစီအစဥ္နဲ႕ ေရာက္လာတာ ျဖစ္တယ္လို႔ အခုိင္အမာ ေျပာသြားပါတယ္။
ထိုင္းလႊတ္ေတာ္ ေကာ္မတီက ရိုဟင္ဂ်ာေတြဆီမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ ႏုိင္ငံထဲက
သူတို႔ကို ထိုင္းႏုိင္ငံဆီ ပို႔ေပးတဲ့ ပြဲစားရဲ့ ဖုန္းနံပါတ္။
ထိုင္းႏုိင္ငံ ေရာက္ရင္ ဆက္သြယ္ရမယ့္ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ ေတြ႕ရတယ္။
လူကုန္ကူးတဲ့ ပြဲစားေတြက ဒီလူေတြကို ထိုင္းေရာက္ရင္ ဒုကၡသည္အျဖစ္
စာရင္းသြင္းျပီး တတိယ တစ္ႏုိင္ငံမွာ အေျခခ်ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႕
ကတိေပးခဲ့တယ္ ဆိုျပီး ထုတ္ေဖာ္ ေျပာၾကားခဲ့ပါ တယ္။

တကယ္ေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဒုကၡသည္အျဖစ္ သရုပ္ေဖာ္ေနတာဟာ ႏုိင္ငံတကာ ဥပေဒ
မ်ားကို အသံုးခ်ဖို႔ လုပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတကာ ဥပေဒအရ
ႏုိင္ငံေရး၊ လူမ်ိဳးေရးအရ ဖိႏိွပ္ခံရ လို႕ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္လာ
သူေတြကိုသာ ဒုကၡသည္အျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳပါတယ္။ ဒီလိုလူေတြကိုပဲ ကုလသမဂၢ
ဒုကၡသည္ ေရးရာမင္းၾကီးရံုး UNHCR က အကူအညီေပးျပီး တတိယႏုိင္ငံေတြမွာ
ေနရာခ် ေပးဖို႔ ေဆာင္ရြက္ ေပးပါတယ္။ ေနရာမခ် ႏုိင္ခင္ကာလမွာ ဒုကၡသည္
စခန္းမွာထားျပီး ေစာင့္ေရွာက္ ထားရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ထိုင္း၊မေလးရွား
ႏုိင္ငံေတြကို ထြက္ခြာလာတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ အာဏာပိုင္ေတြက မမိဘူးဆိုရင္
မူလ ေရာက္ျပီးသား ရိုဟင္ဂ်ာေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္ျပီး အလုပ္လုပ္မယ္။
မိသြားရင္ေတာ့ ဒုကၡသည္အဆင့္ရေအာင္ လိမ္လည္ ခ်ဲ႕ကား ေျပာဆိုမယ္ဆိုတဲ့
နည္းဗ်ဴဟာနဲ႕ ၀င္လာတယ္လို႔ပဲ ဆိုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လူကုန္ကူးမႈ လုပ္ငန္းဟာ တစ္ႏွစ္ကို ေဒၚလာ ဘီလီယံ ေလးဆယ္ေက်ာ္
၀င္ေငြ ရတဲ့လုပ္ငန္းၾကီး ျဖစ္ေနပါျပီ။ စီးပြားေရး က်ပ္တည္းမႈ၊
ႏုိ္င္ငံေရး မတည္ျငိမ္မႈေတြ ရိွတဲ့ႏုိင္ငံေတြက လူေတြက စီးပြားေရး
လုပ္လို႔ ေကာင္းမယ့္ ႏုိ္င္ငံေတြကို ေရႊ႕ေျပာင္း ထြက္ခြာၾကတယ္။ ပညာအေျခခံ
ရိွျပီး သတ္မွတ္ထားတဲ့ စံမ်ားကို ျပည့္စံုသူေတြက တရား၀င္ လမ္းေၾကာင္းေတြက
ထြက္တယ္။ မျပည့္စံုတဲ့သူေတြက တရားမ၀င္ နည္းလမ္းနဲ႔ ထြက္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ
လူကုန္ကူးမႈရဲ့ သားေကာင္ေတြျဖစ္ရ တာပါပဲ။

အခုရိုဟင္ဂ်ာဆိုသူမ်ားဟာလည္း ဒီပံုစံပါပဲ။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံဟာ လူသန္း
ႏွစ္ရာနီးပါး ရိွျပီး ကမာၻေပၚမွာ လူဦးေရ အသိပ္သည္းဆံုးႏုိ္င္ငံ
ျဖစ္ပါတယ္။ သဘာ၀ ကပ္ေဘး၊ ႏုိ္င္ငံေရး မတည္ျငိမ္မႈ ေတြနဲ႔ ဆယ္စုႏွစ္
သံုးခုေက်ာ္ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္း အတြက္ ႏုိ္င္ငံတကာ
အေထာက္အပံ့ အမ်ားဆံုး ရတဲ့ႏုိင္ငံလဲ ျဖစ္တယ္။ ႏုိင္ငံတကာ
စာရင္းဇယားမ်ားအရ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ လူဦးေရရဲ့ ငါးပံုေလးပံုဟာ အေထာက္အပံ့နဲ႕
မ၀ေရစာ စားျပီးရပ္တည္ ေနရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီႏုိင္ငံက လူေတြဟာ
နည္းမ်ိဳးဆံုနဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ကို စီးထြက္ေနတာ မဆန္းပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံ
ဟာလည္း ဒီျပႆနာကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြ ာရင္ဆိုင္ခဲ့ရတယ္။ အိႏိၵယကေတာ့
နယ္စပ္တစ္ေလ်ာက္ ျခံစည္းရိုး ကာဖို႔အထိ စဥ္းစား ေနတယ္။ ဒီအိမ္နီးနားခ်င္း
ႏုိင္ငံေတြထဲကို ၀င္ဖို႔ ခက္ခဲလာတဲ့အခါ ဒီဘဂၤလီ လူမ်ိဳးေတြဟာ အစၥလမ္
ဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားစုျဖစ္ျပီး စီးပြားေရး အလုပ္အကိုင္
အခြင့္အလမ္းေတြမ်ားတဲ့ မေလးရွား၊ ထုိင္း ေတာင္ပို္င္းနဲ႕ အင္ဒိုနီးရွား
ႏုိင္ငံေတြဆီကို ထြက္ၾကတယ္။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းကို သြားၾကတယ္။

သို႕ေသာ္ ဒီလိုခိုး၀င္မႈကို အာဏာပိုင္ေတြက မိတဲ့အခါ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွက
လာတာပါလို႕ ေျပာရင္ စီးပြားေရးအရ ထြက္ေျပးသူအျဖစ္ သတ္မွတ္တာမို႕ လူ၀င္မႈ
ၾကီးၾကပ္ေရး ဥပေဒအရ အေရးယူျပီး ျပန္ပို႕ခံရမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒုကၡသည္
ျဖစ္ေအာင္လို႕ ရခုိင္ေရာက္ ဘဂၤလား ကုလားမ်ားအတြက္ တီထြင္ထားတဲ့
နံမည္ျဖစ္တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုျပီး လုပ္ျပတယ္။ အဲဒါဟာ ျမန္မာ့အေရးကို
စိတ္၀င္စားေနတဲ့ ႏုိင္ငံတကာ မီဒီယာမ်ား၊ INGO မ်ားနဲ႕ ျမန္မာ အစိုးရအေပၚ
တုိက္ခိုက္ဖို႕ အခြင့္အေရး ရွာေနသူမ်ား ရဲ့ အားေပးမႈကို ရဖို႕အလြယ္ဆံုး
နည္းလမ္းလည္း ျဖစ္တယ္။

တကယ္ေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာဆိုတာ အင္မတန္ ရွင္းပါတယ္။ ကုလားက စစ္အစိုးရ
အုပ္ခ်ဳပ္လို႕ ႏုိင္ငံတကာက မ်က္စိစပါးေမႊး ဆူးေနတဲ့ ျမန္မာႏုိ္င္ငံကို
အသံုးခ်လိုက္တာပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ အငယ္တန္း
ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီးက ရိုဟင္ဂ်ာအေရးဟာ ေဒသအေရး ျဖစ္တယ္။ ဒီလူ ေတြကို
ေနရာခ်ထားေပးဖို႕ ၀ိုင္းစဥ္းစားၾကပါဆိုျပီး ေျပာလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။
သူ႕ႏုိင္ငံထဲက လူဦးေရ သိပ္သည္းမႈနဲ႕ ဆင္းရဲမႈ ျပႆနာကို အာဆီယံဘက္ကို
တြန္းပို႕လိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားဟာ အာဆီယံ
မိသားစု၀င္ ႏုိင္ငံမ်ားက အစၥလမ္ ဘာသာ၀င္မ်ားနဲ႕ လူမိ်ဳးအရ၊ ဘာသာ စကားအရ
ဘာမွ ပတ္သက္မႈမရိွပါဘူး။

ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဟာ ရိုဟင္ဂ်ာ အေရးကို ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈနဲ႕
ခြဲျခား ျမင္ရမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားေနသူမ်ား၊
ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမ်ားဟာ ထိုင္း၊ မေလးရွားတုိ႕မွာ တရားမ၀င္ ေရာက္ေနျပီး
လူကုန္ကူးမႈရဲ့ သားေကာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာ တုိင္းရင္းသား စစ္စစ္ျဖစ္တဲ့
ဗမာ၊ ရခိုင္၊ ကရင္၊ မြန္၊ ရွမ္း စတဲ့ သူေတြကို ကယ္တင္ႏုိင္ဖို႕၊
သူတို႕ဘ၀ကို ျမွင့္တင္ေပးဖို႕၊ ဒီလူေတြ ျမန္မာ ျပည္ကို ျပန္ႏုိင္တဲ့
အေျခအေန ေရာက္ဖို႕ ၾကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဂၤါလီကုလားမွန္း သိရက္နဲ႕
အစိုးရကို တုိက္ခိုက္ခ်င္တာနဲ႕ ဒီလူေတြကို ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြ စာရင္းထဲ
သြင္းဖို႕မသင့္ပါဘူး။ ဒါဟာ ျမန္မာလူမိ်ဳးေတြရဲ့ အနာဂတ္ကို ေလာင္းေၾကး
ထပ္သလို ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာဟာ ျမန္မာ တိုင္းရင္းသား မဟုတ္၊
ျမန္မာႏုိ္င္ငံဟာလဲ ဒီရုိဟင္ဂ်ာ အမည္ခံ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားရဲ့ ခုိး၀င္မႈကို
ရာစု ႏွစ္နဲ႕ ခ်ီျပီးခံေနရတဲ့ ႏုိင္ငံ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာဟာ ဒီေန႔
ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုး ကိုင္စြဲရမယ့္ ရပ္တည္ခ်က္ ျဖစ္တယ္လို႕ပဲ
ဆိုခ်င္ပါတယ္။

အမ်ိဳးသားေရးဘက္က ရပ္ၾကပါ

အဏၰ၀ါစစ္သည္

( ႏုိင္ငံတကာမွာ ေျပာဆိုေနတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး
စစ္သည္ေဟာင္း တစ္ဦးရဲ့ ကိုယ္ေတြ႕ အေတြ႕ အၾကံဳတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ရိွသူမ်ားအတြက္ မွ်ေ၀ေပးလိုက္ ပါတယ္။ )

သမိုင္းတစ္ေကြ႕ ႏုိ္င္ငံေရး အေတြ႕အၾကံဳမ်ား အေၾကာင္းေရးဖို႕ အခ်က္အလက္ေတြ
ျပန္ရွာေန တံုး ေရဒီယိုမွာ၊ အင္တာနက္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာ ဒုကၡသည္ဆိုတာေတြ
ၾကားရသည္။ အစိုးရကို ဆန္႕က်င္ ေန သူမ်ားကလည္း ဘာျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရကို
ေဆာ္ဖို႕အခြင့္အေရးရင္ မနည္းဘူးဆိုျပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဂရုဏာသက္စရာ
အဖိႏိွပ္ခံမ်ားအျဖစ္ ေဘးတီးေပးၾကသည္။ ထိုလုပ္ရပ္သည္ မည္မွ် အႏၲရာယ္ၾကီး
သည္ကို ထိုသူေတြသိပါရဲ့လား။ ကၽြန္ေတာ္ ၀န္ထမ္းဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္တြင္
ႏွစ္အေတာ္မ်ားမ်ား ရခိုင္ ျပည္နယ္မွာ ေနခဲ့သျဖင့္ ဒီျပႆနာကို
ထိေတြ႕ခဲ့ရသျဖင့္ သိသမွ်ကို ေ၀မွ်လိုက္ပါသည္။ ဘယ္သူမွန္ ျပီး
ဘယ္သူမွားသည္ကုိေတာ့ စာဖတ္သူ လူငယ္မ်ားသာ စဥ္းစားၾကပါ။

ပထမဆံုး ေျပာလိုသည္က ရိုဟင္ဂ်ာဆိုေသာ စကားလံုးျဖစ္သည္။ ယေန႕ ရိုဟင္ဂ်ာကို
မူဆလင္ဘာသာ၀င္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ေျပာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္
စိန္ေခၚလိုပါသည္။ ျမန္မာဘုရင္ လက္ထက္ စစ္တမ္းေတြ၊ အဂၤလိပ္
ေဂဇက္တီးယားေတြ၊ သမိုင္းေတြ၊ လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေခတ္ မွတ္ တမ္းေတြမွာ
ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးဆိုသည့္ စကားလံုး ရွာၾကည့္စမ္းပါ။ ဘယ္ေတာ့မွ
ေတြ႕မည္မဟုတ္၊ အဂၤလိပ္ လက္ထက္က ေကာက္ခဲ့ေသာ သန္းေကာင္စာရင္းမ်ား၊
လြတ္လပ္ေရး ရျပီးေနာက္ ေကာက္ယူခဲ့သည့္ သန္းေကာင္စာရင္းမ်ားတြင္
ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးဟု မရိွပါ။ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုေသာ စကားလံုးမွာ စစ္တေကာင္း
ကုလားမ်ားက ရခုိင္ျပည္သားမ်ားကို ေခၚသည့္ ရိုဟင္ရွာ ဆိုသည့္ စကားက
လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဘဂၤလားကုလားမ်ားက သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ ရခုိင္ျပည္သား
နံမည္ခံလိုသျဖင့္ ဒီစကားကို ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားတြင္
တီထြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီ့အရင္က ဒီကုလားမ်ားအတြက္ နံမည္ရိွျပီးသား
ျဖစ္သည္။ ဒါကေတာ့ ကုလားဆိုး သို႕မဟုတ္ မူဂ်ာဟစ္မ်ား ျဖစ္သည္။
ဒီကုလားဆိုးေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံကို ဘယ္လုိ ေရာက္လာခဲ့သနည္း ။

ဘဂၤလားျပည္နယ္ႏွင့္ နယ္ခ်င္းဆက္ေနသည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္တြင္ ယခင္က
မူစလင္ကုလားမ်ား ရိွခဲ့သည္။ သို႕ေသာ္ ဒီလူေတြက ေဒသခံမ်ားမဟုတ္။
ရခုိုင္ဘုရင္မ်ား စစ္ႏုိင္သျဖင့္ ဖမ္းလာခဲ့သူမ်ား၊ ရခိုင္လယ္ယာ
ေျမမ်ားတြင္ အလုပ္ၾကမ္းလာ လုပ္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရား လက္ထက္
စစ္တမ္းတြင္ ရခုိင္ျပည္နယ္၌ ဘဂၤလားကုလား သံုးေသာင္းေက်ာ္ ရိွသည္ဟု
ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးသည္။ အဂၤလိပ္လက္ ေအာက္ေရာက္ေသာအခါ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္
အႏိၵယႏုိင္ငံ၏ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုျဖစ္သည့္အခါ ကုလားေတြ တံခါးမရိွ၊
ဓားမရိွ၀င္လာၾကသည္။ ဆင္းရဲတဲ့ ကုလားေတြက လယ္ကူလီ လုပ္သည္။ ခ်မ္းသာတဲ့
ကုလားက ေငြတိုးေခ်းစားသည္။ အဂၤလိပ္က စူးအက္ တူးေျမာင္းေၾကာင့္
စပါးေစ်းေကာင္းေတာ့ လယ္သစ္ေတြေဖာ္ဖို႕ ကုလားေတြ ေခၚလာသည္။ ထိုအခ်ိန္က
တစ္ႏွစ္ကို ႏွစ္ၾကိမ္ ဘဂၤလားက ကုလားေတြကို သေဘာၤနဲ႕ သြင္းေၾကာင္း။
သေဘာၤခကို အထူးႏႈန္း သတ္မွတ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ေရွ႕မီေနာက္မီွ
ရခိုင္လူၾကီးမ်ားက ရွင္းျပဖူးသည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ေရာက္စ
၁၈၃၂ ခုႏွစ္ စာရင္းအရ လူဦးေရ တစ္သိန္းခြဲရိွသည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္သည္ ၁၉၃၂
ခုႏွစ္ သန္းေကာင္စာရင္းအရ စစ္ေတြခရိုင္ တစ္ခုတည္း၌ပင္ လူဦးေရ
ခုႏွစ္သိန္းခြဲ ရိွေနတာေတြ႕ရ၏။ ထိုကဲ့သို႕ ခ်က္ျခင္း တိုးလားသည့္
လူမ်ားမွာ အဂၤလိပ္တို႕ ေနရာခ်ေပးခဲ့သည့္ ဘဂၤလား ကုလားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

ထိုကဲ့သို႕ တိုးလာသည့္ ကုလားအမ်ားစုမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွႏွင့္ နယ္နမိတ္ခ်င္း
ဆက္ေနသည့္ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က
ထုတ္ခဲ့သည့္ အဂၤလိပ္ အစိုးရ ဘားမားေဂဇက္ စာအုပ္တြင္ ၁၈၇၁ ခုႏွစ္တြင္
ေမာင္ေတာ ျမိဳ႕နယ္၌ မူဆလင္ ကုလားႏွစ္ေသာင္း ရွစ္ေထာင္ေက်ာ္ ရိွရာမွ ၁၉၁၁
ခုႏွစ္တြင္ ကုလား တစ္သိန္းခုႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ျဖစ္လာသည္ဟု ဆိုသည္။
ထိုေဒသတြင္ ေရာက္လာေသာ ကုလားမ်ားမွာ တစ္ေျဖးေျဖးႏွင့္ ရခိုင္မ်ားကို
ေမာင္းထုတ္ရန္ ၾကိဳးစား လာခဲ့သည္။

ယေန႕အထိ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႕ ေမ့မရသည့္ ကိစၥတစ္ခုမွာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ရခိုင္-
ကုလား အဓိကရုဏ္း ျဖစ္သည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ အဂၤလိပ္တပ္မ်ား
ဆုတ္ခြာသြားျပီး ဘီအိုင္ေအတပ္မ်ား ေရာက္မလာမီ ၾကားတြင္ ဘူးသီးေတာင္၊
ရေသ့ေတာင္နဲ႕ ေမာင္ေတာနယ္ေတြမွာ ရိွသည့္ ရခိုင္ရြာမ်ားကို ဘဂၤလာလီ
ကုလားမ်ားက မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ လူသတ္ျခင္းမ်ား လုပ္ခဲ့သည္။ ျပႆနာ အစမွာ
ေျမပံုျမိဳ႕နယ္တြင္ ရခုိင္လူမ်ိဳး သူၾကီးတစ္ဦးကို သတ္ျဖတ္ခဲ့သည့္
ကုလားႏွစ္ဦးကို ရြာသားမ်ားက သတ္ပစ္ရာမွ စခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္
နယ္စပ္ေဒသမွ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားကို ယခုေခတ္အေခၚ လူမ်ိဳးတံုး
သတ္ျဖတ္ျခင္းျဖင့္ အဆံုးသတ္ သြားခဲ့ရသည္။ ဆုတ္ခြာသြားသည့္ အဂၤလိပ္
တပ္မ်ားက နယ္စပ္ေဒသ ကုလားမ်ားကို လက္နက္မ်ား ထုတ္ေပးျပီး နယ္ျခားေစာင့္
တပ္သဖြယ္ တာ၀န္ေပးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အေျခအေနပိုဆိုး သြားျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။
ထုိျပႆနာေၾကာင့္ ရခိုင္လူမ်ိဳး ႏွစ္ေသာင္းခန္႕ ေသဆံုးသည္ဟု
ေရွးလူၾကီးမ်ားက ေျပာၾက ေသာ္လည္း အေထာက္အထား မေတြ႕ရ။ သို႕ေသာ္
စစ္ျပီးေခတ္ ကတ္စ္ဘီအစိုးရ အစီရင္ခံစာတြင္ ထိုအခ်ိန္က ရခုိင္ျပည္နယ္
ေတာင္ပို္င္းသို႕ ထြက္ေျပးလာေသာ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားကို ျပန္လည္ ေနရာခ်
ေပးရာတြင္ မူလက ေမာင္ေတာေဒသတြင္ ရခုိင္ရြာ ၁၂၉ ရြာရိွခဲ့ရာ ၆၈
ရြာသာျပန္လည္ထူ ေထာင္ႏုိင္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည္။ ထိုအခ်ိန္ ကစျပီး
ဘဂၤလီ ကုလားတို႕က ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ ေတာ ေဒသတြင္ လူမ်ားစု
ျဖစ္သြားခဲ့သည္။

ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းေနခ်ိန္တြင္ အႏၵိယႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး
အတြက္ ၾကိဳးပမ္းမႈ မ်ားလည္း တစ္ျပိဳင္တည္း ေပၚခဲ့သည္။
ထိုသို႕ေဆာင္ရြက္စဥ္ အႏိၵယႏုိင္ငံထဲမွ မူဆလင္ အမ်ားစု ေနထိုင္ရာ
ေဒသမ်ားကို ခြဲထုတ္ျပီး ပါကစၥတန္ႏုိ္င္ငံ ထူေထာင္ေပးေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား
ေပၚလာ၏။ ထိုသို႕ ဖြဲ႕စည္းမည့္ ပါကစၥတန္ ႏုိင္ငံတြင္ ဘဂၤလားျပည္နယ္က
အေရွ႕ပါကစၥတန္ အျဖစ္ ပါ၀င္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဘူသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသက
ကုလားမ်ားကလည္း ထိုေဒသမ်ားကို ပါကစၥတန္ႏွင့္ ပူးေပါင္းရန္
ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳခဲ့သည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း
လန္ဒန္သို႕ လြတ္လပ္ေရး ေဆြးေႏြးရန္အသြား အႏၵိယႏုိင္ငံတြင္
ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ေနရူးႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့သည့္ အေၾကာင္း ၾကားဖူးၾက ပါသည္။
သို႕ေသာ္ ထိုခရီးစဥ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ပါကစၥတန္ႏုိ္င္ငံ သမၼတျဖစ္လာမည့္
အလီဂ်င္းနားႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့သည္ကို သိသူနည္းေပလိမ့္မည္။ တကၠသိုလ္ေန၀င္း၏
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းမႈ မွတ္တမ္းစာအုပ္တြင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုျပီးေနာက္ အလီဂ်င္းနားက ဘူသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ
ေဒသကို ပါကစၥတန္ႏိ္ုင္ငံအတြင္း ထည့္သြင္းရန္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို
လက္မခံေၾကာင္း၊ ထိုေဒသမ်ားသည္ ျမန္မာပိုင္ ျဖစ္သည္ကို အသိအမွတ္
ျပဳေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ထိုေတာင္းဆိုမႈမ်ား မေအာင္ျမင္သည့္အခါ မူဂ်ာဟစ္ အမည္ခံ ကုလားဆိုး
ေသာင္းက်န္း သူမ်ား ေပၚလာသည္။ နယ္စပ္ေဒသတြင္ အေျခခံျပီး ဘူးသီးေတာင္၊
ေမာင္ေတာ ေဒသကို သီးျခားျပည္နယ္ ထူေထာင္ဖို႕ လုပ္ခဲ့သည္။ အစိုးရ
စခန္းမ်ားကို တုိက္သည္။ ရခုိင္လူမ်ိဳးမ်ားကို ေမာင္းထုတ္သည္။
တပ္မေတာ္ကလည္း ေကအင္ဒီအို အေရးႏွင့္ လံုးပန္းေနရသျဖင့္ အျမစ္ျပတ္ေအာင္
မတိုက္ႏုိင္၊ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္မွသာ နယ္စပ္ရိွ မူဂ်ာဟစ္တို႕၏ ေတာင္ျပိဳစခန္းကို
သိမ္းပိုက္ ႏုိင္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က သတင္းစာမ်ားကို ျပန္ဖတ္လွ်င္ ၁၉၄၈ မွ
၁၉၅၄ အၾကားတြင္ ကုလားဆိုးဟု သတင္းစာမ်ားက ေခၚသည့္ မူဂ်ာဟစ္မ်ား မည္မွ်
ရက္စက္ခ့ဲ့သည္ကို ေတြ႕ႏုိ္င္သည္။

သို႕ေသာ္ စစ္ေရးတြင္ အေရးနိမ့္သြားသည့္ ကုလားမ်ားက ႏုိင္ငံေရးနယ္တြင္
ေခါင္းေထာင္လာ ျပန္သည္။ ထိုကဲ့သို႕ ေခါင္းေထာင္ႏုိင္ျခင္းမွာမူ ဖဆပလတြင္
တာ၀န္ရိွေပသည္။ ထိုအခ်ိန္က ရခုိင္ ေဒသ ( ျပည္နယ္မျဖစ္ေသး) တြင္ ဖဆပလက
အင္အားမေကာင္းပဲ ရခိုင္တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီ ညြတ္ေရးအဖြဲ႕ ရတညက
အင္အားေကာင္းသည္။ ထိုအခါ ဖဆပလက ဘဂၤလီကုလားမ်ားကို ဖဆပ လအတြင္း၀င္ရန္ႏွင့္
အမတ္အေရြးခံရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ဤသို႕ျဖင့္ မွတ္ပံုတင္မရိွေသာ
ကုလားမ်ားမွာ ကုလားသူၾကီးက ေထာက္ခံစာေရးေပးလွ်င္ မဲေပးခြင့္ရခဲ့သည္။
ထို႕ေၾကာင့္ အဒူေဂၚဖား၊ စူလတန္ အာမက္၊ အဘူခိုက္၊ အဘူေဘာ္ေရွာ့ ဆိုသည့္
မုတ္ဆိတ္ဖားဖား ကုလားမ်ားသည္ ဖဆပလ အမတ္မ်ား ျဖစ္လာသည္။
က်န္းမာေရး၀န္ၾကီးဌာန ပါလီမန္အတြင္း၀န္ အျဖစ္ စူလတန္မာမြတ္
ဆိုသူျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္။ လ၀က အတြင္း၀န္ ကုလားတစ္ေယာက္လည္း ရိွခဲ့ေသးသည္။
နံမည္မမွတ္မိေတာ့။ ကုလားကို လ၀က အတြင္း၀န္ ခန္႕ခဲ့သည္ဆိုလွ်င္
ဘာေတြျဖစ္မလဲ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့။ ထိုေခတ္ ဖဆပလ အစိုးရက ရာသီအလိုက္
စိုက္ပ်ိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ လုပ္ကိုင္ရန္အတြက္ အေရွ႕ပါကစၥတန္မွ
ကုလားမ်ားကို ပါမစ္ျဖင့္ ၀င္ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ထိုသို႕၀င္လာသူ အမ်ားစုက
ျပန္မသြားပဲ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသတြင္ က်န္ေနခဲ့သည္။ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္
အိမ္ေစာင့္အစိုးရတက္မွသာ ထိုသို႕ ပါမစ္ျဖင့္ ၀င္ခြင့္ျပဳျခင္းကို
ပိတ္ပစ္ခဲ့ရသည္။ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသည့္ စကားလံုးကိုလည္း ၁၉၅၁ ခုႏွစ္တြင္ ဖဆပလ
အမတ္ျဖစ္ေနသည့္ ကုလားမ်ားက စတင္တီထြင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႕
သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ ရခိုင္မူဆ လင္ဟု ဆိုသည္။ တကယ္ေတာ့ ကုလားသည္ ကုလား၊
ရခိုင္သည္ ရခိုင္သာျဖစ္၏။ ရခိုင္လူမ်ိဳးတြင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသာရိွသည္။
မူဆလင္မရိွ။

ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီလက္ထက္တြင္ နယ္စပ္ေဒသ၌ ခုိး၀င္မႈမ်ား ရိွေသးေသာ္လည္း
ယခင္ ကေလာက္မမ်ားေတာ့။ ကုလားဆိုးမ်ားလည္း နိဂံုးခ်ဳပ္သြားသည္။ သို႕ေသာ္
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ အေျခခံ ဥပေဒအတြက္ ျပည္သူမ်ားထံမွ
အဆိုျပဳခ်က္မ်ားေတာင္းသည့္အခါ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာက ကုလားမ်ားက
ဘူးသီးေတာင္၊ေမာင္ေတာေဒသကို ေမယုတိုင္းဟု သီးျခားဖြဲ႕စည္းရန္။
အလံတြင္လည္း ၾကယ္ ၁၄ လံုးအစား ၁၅ လံုးထည့္ေပးရန္
စာတမ္းမ်ားျပဳစုတင္ျပခဲ့သည္။ အေတာ္ပင္ အရွက္မဲ့ ရဲတင္း ေသာလုပ္ရပ္ျဖစ္၏။

ဤသို႕ဆိုလွ်င္ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုသည့္ လူမ်ိဳးရိွမရိွဆိုသည္ကို
ရွင္းေလာက္ျပီဟုထင္ပါသည္။ ထိုသို႕ ခိုး၀င္ အေျခခ်ေနသည့္ ကုလားမ်ားကို
စိစစ္ရန္အတြက္ လမ္းစဥ္ပါတီ အစိုးရ လက္ထက္က ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ လည္းေကာင္း၊
န၀တ အစိုးရ လက္ထက္က ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္လည္းေကာင္း မွတ္ပံုတင္စိစစ္မႈမ်ား
ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႕လုပ္တိုင္း မွတ္ပံုတင္မရိွသည့္ကုလားမ်ားက
ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ဘက္သို႕ ထြက္ေျပး ျပီး သူတို႕ကို ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားက
ႏိွပ္စက္သျဖင့္ ထြက္ေျပးလာရပါသည္ဟု ေအာ္သည္။ ႏွစ္ၾကိမ္ လံုးတြင္
ျမန္မာဘက္က လြတ္လပ္ေရးမရမီ ကာလထဲက မိဘမ်ား
ျမန္မာႏုိ္င္ငံတြင္ေနခဲ့ေၾကာင္း အေထာက္အထား ျပႏုိင္သူမ်ားကို
ျပန္လက္ခံခဲ့သည္။ ထိုအခါ ခိုး၀င္လာ သူေတြက ဒုကၡသည္ နံမည္ခံျပီး
ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွမွ က်န္ေနခဲ့ျပီး ရိုဟင္ဂ်ာ ဒုကၡသည္ ဟု နံမည္ခံလာၾကသည္။
ရိုဟင္ဂ်ာတပ္ဦး ဆိုျပီး ေသာင္းက်န္းသူ အဖြဲ႕ဖြဲ႕သည္။

အခု ထိုင္းမွာ၊ မေလးရွားမွာ ရိွေနသည့္ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုသူမ်ားသည္
ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွ မွ ထြက္ခြာလာသည့္ ကုလားမ်ားသာျဖစ္သည္။ ထိုႏုိ္င္ငံေတြကို
သြားသလို ျမန္မာႏုိင္ငံထဲသို႕လဲ ခိုး၀င္ဖုိ႕ ၾကိဳးစား ေနဆဲျဖစ္သည္။
ဒါ့ေၾကာင့္လဲ အစိုးရက နယ္စပ္မွာ လ၀ကေတြကို အမ်ားအျပား ခ်ထားျပီး နယ္စပ္
ေဒသကို ထိန္းသိမ္း ေနရသည္။ သို႕ေသာ္ ကုလားမ်ားက ျမန္မာႏုိ္င္ငံမွ
ထြက္ေျပးလာသည့္ ရိုဟင္ဂ်ာ မ်ားျဖစ္သည္၊ ျမန္မာတို႕က ႏိွပ္စက္သျဖင့္
ထြက္ေျပးလာရပါသည္ဆိုျပီး ထို္င္းမွာ၊ မေလးရွားမွာ ႏုိ္င္ငံ
ေရးခိုလံႈခြင့္ရေအာင္ ကုလားမူ၊ ကုလားခၽြဲလုပ္သည္။ ဘာအေၾကာင္းျဖစ္ျဖစ္
ျမန္မာအစိုးရကို တြယ္ဖို႕ အခြင့္အေရးရလွ်င္ ေတာ္ျပီဆိုသည့္ အတိုက္အခံ
မ်ားကလည္း ရိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာကို ျမန္မာအစိုးရ၏ ေနာက္ထပ္ လူ႕အခြင့္အေရး
ခ်ိဳးေဖာက္မႈ တစ္ခုအျဖစ္ ပံုေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ မီဒီယာ ေပၚတင္လာၾကသည္။

သုိ႕ေသာ္ ယခုကိစၥသည္ တပ္မေတာ္ အစိုးရႏွင့္သာ သက္ဆုိင္သည့္ ကိစၥမဟုတ္၊
အမ်ိဳးသား ေရးျဖစ္သည္။ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ ျမန္မာႏုိ္င္ငံထဲကို
နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ထိုးေဖာက္ လာခဲ့သည့္ ကုလားမ်ားက သမိုင္းတြင္ မရိွသည့္
လူမ်ိဳးစုနံမည္ကို ဖန္တီးျပီး ျမန္မာႏုိ္င္ငံထဲတြင္ တရား၀င္ေျခကုတ္ယူဖို႕
လုပ္ လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီ ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ လူ႕အခြင့္အေရး ျပႆနာ
မဟုတ္ပါ။ မိမိတို႕ခ်င္း သေဘာထား ကြဲျပားမႈမ်ားကို ေဘးခ်ိတ္ျပီး
ရိုဟင္ဂ်ာသည္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား မဟုတ္ေၾကာင္း ႏုိ္င္ငံ တကာမ်က္ႏွာစာမွာ
ခိုင္ခုိင္မာမာ ရပ္တည္ရမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါ၏။ ျမန္မာမွာ ရိုဟင္ဂ်ာ
ဆိုတာမရိွ။ မူဆလင္ဘာသာ၀င္ ကုလားမ်ားသာ ရိွသည္ဆိုသည္ကို ေျပာရမည့္
အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သမိုင္းကို သိျပီး အမိ်ဳးသားေရးဘက္က ရပ္တည္ႏုိင္ရန္အတြက္
မိမိသိသမွ်ကို မွ်ေ၀လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အဏၰ၀ါစစ္သည္

Originally Posted by ပိေတာက္ေျမ

Migrated People in Arakan

Migrated People in Arakan:

The Rohingyas are not an indigenous ethnic group of Myanmar (Burma).We
can confidently say that there has never been such an ethnic group
throughout the history of Burma and also her state Rakhine. The people
called Rohingyas are direct descendents of immigrants from the
Chittagong District of East Bengal (present day Bangladesh). The
British colonial officials called them Chittagonians in their
administrative records. These Muslim people (Rohingyas) are not Arakan
(Rakhine Pyay) origin and also can’t be called them as arakanese
(Rakhine thar). They migrated into Arakan after the province was ceded
to British India under the terms of Treaty of Yandabo concluded at the
end of the First Anglo-Burmese War in 1826. Most of them settled down
in the Buthidaung and Maungdaw Districts of Arakan State, the frontier
areas near Burma’s border with Bangladesh. Their migration in the past
usually happened during the agricultural season when Arakan faced the
problem of the shortage of agricultural labourers. These Muslims, of
mainly Bengali origin, were not culturally integrated and played a
part in history of domestic conflicts in Myanmar after 1947. They then
claimed an identity of their own and organized themselves in the so-
called Rohingya movements. It is obvious that the term “Rohingya” was
created in 1950s by the educated Chittagonian descendants from Mayu
Frontier area (present day Buthidaung and Maungdaw Districts).

We didn't hear the word rohingyas before 1950 in our region and also
didn't find any historical source materials in any language till then.
Rohingya name was created by some of the Bengladeshi Muslim Extremist
with the aim to occupy Arakan. Bengalis and Rohingyas squatters
(people who come to our land to claim it as theirs) are trying to
occupy our land. Arakan is our own land and our continent. This is not
property of the Bengalis and Rohingyas or their descendants. Bengalis
and Rohingyas squatters are today stealing not just our land; they are
stealing our farmland, our forests and all of our other resources.
They are also stealing our honor, our dignity, and our sense of being
one Rakhine nation. And also their aim is to destroy our nation and
religion, after that they will try to form Muslim country in our own
land.

"So, we must protect our own land for our children, grandchildren and
children yet to be born. We must protect our land for those who can't
speak for themselves such as the birds, animals, fish and trees."

excerpt from http://www.arakan.bravehost.com/index.html

NLD, CRPP နဲ႕ ရိုဟင္ဂ်ာ

ေအာင္ထက္

ဒီကေန႕ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးနဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ေရးတာေတြ ဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါ ဦးႏုက
သူ႕ပါတီ အက်ိဳးအတြက္ ကုလားေတြကို ေမြးရာကေန ရိုဟင္ဂ်ာ နံမည္က တရား၀င္
ျဖစ္လာတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာ နံမည္ကို မိန္႕ခြန္းထဲ ထည့္ေျပာတာ၊ အသံလႊင့္တာ
ေတြေၾကာင့္ ဒီကုလားေတြဟာ တိုင္းရင္းသား ေယာင္ေယာင္ ျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ
ေတြ႕လာရတယ္။ ဒါဟာ ႏုိ္င္ငံေရးသမားေတြ မိမိအာဏာရေရး အတြက္ အမ်ိဳးသားေရးကို
စေတးခဲ့တဲ့ အာဏာငန္း ဖမ္းခဲ့တဲ့ အျဖစ္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဦးႏု အာဏာရူးျပီး
ကုလားကို သရဲေမြးခဲ့သလို ဒီခ်ဳပ္လည္း အဲဒီလိုျဖစ္ခဲ့ဘူးတယ္ဆိုတာ
သိသူနည္းပါလိမ့္မယ္။ အျဖစ္ ကဒီလို

၉၅ မွာ ေဒၚစု အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန ျပန္လြတ္လာျပီး အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ တက္ေနတဲ့
ဒီခ်ဳပ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို ျပန္ေခၚလိုက္တယ္။ ညီလာခံကလည္း ၉၆ ထဲက်ေတာ့
ေခတၱရပ္ဆိုင္းတယ္ ဆိုျပီး ရပ္သြားတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနက
ေရွ႕မတို္းေနာက္မဆုတ္ ျဖစ္သြားတယ္။ အစိုးရကလည္း ညီလာခံကို ဆက္မလုပ္
ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဒီခ်ဳပ္ကလဲ ၉၀ လႊတ္ေတာ္ကို ေခၚႏုိင္ဖို႕ အတြက္
အင္အားမရိွဘူး။ ဒီအေျခအေနမွာ ဒီအေျခအေနကို ေရွ႕တိုးႏုိင္ဖို႕အတြက္ ၈၉
တံုးက မလုပ္ ႏုိ္င္ခဲ့တဲ့ တပ္ေပါင္းစု တည္ေဆာက္ေရးကို
လုပ္ဖို႕လိုတယ္ဆိုျပီး ေဒၚစုနဲ႕ စီအီးစီေတြက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေထာင္ထဲက ျပန္လြတ္လာတဲ့ မြန္အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕က
ႏုိင္ထြန္းသိန္း၊ ႏုိင္ေငြသိန္း တို႕ကလည္း သူတို႕ပါတီထဲမွာ
အစည္းအေ၀းလုပ္ျပီး တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ေရးမဟာဗ်ဴဟာကို ခ် ခဲ့တယ္။
အဲဒီအစည္းအေ၀းက ၉၅ ႏွစ္ကုန္ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ လုပ္တာျဖစ္တယ္။

မြန္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဒီအၾကံအစည္ကို ရခိုင္အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕က
ဦးသာဘန္း ၊ ဇိုမီး ကြန္ဂရက္က ပူက်င္းရွင္းထန္ တုိ႕ကို
ခ်ဥ္းကပ္ေဆြးေႏြးေတာ့ သူတို႕ကလည္း သေဘာတူတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ေထာက္လွမ္းေရးကလည္း တုိင္းရင္းသား ပါတီေတြကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္
ၾကည့္ေနေတာ့ ေပၚေပၚထင္ထင္ မလုပ္ရဲ့ဘူး။ ေနာက္ျပီး အဓိက တုိင္းရင္းသား
ပါတီျဖစ္တဲ့ ရွမ္း အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ SNLD မပါ ဘဲနဲ႕လည္း
ဆက္မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ SNLD က ရွမ္းျပည္ နယ္မွာ အမတ္ေနရာ ၂၃
ေနရာရထားတာျဖစ္လို႕ ဒီခ်ဳပ္ျပီးရင္ ဒုတိယအား အေကာင္းဆံုးပါတီလည္း
ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ SNLD ဟာ က်န္တဲ့တုိင္းရင္းသားပါတီေတြကို
သိတ္ျပီးအဖက္လုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသားပါတီေတြ
ဖြဲ႕ထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စု တုိင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (UNLD)
မွာမပါဘူး။ ေနာက္ျပီး ဒီခ်ဳပ္ရဲ့ ဖက္ဒရယ္ အေပၚသေဘာထားကို တိတိက်က် မသိ
ရလို႕ သိတ္ျပီး ပူးပူးကပ္ကပ္ မလုပ္ဘူး။

၉၇ ခုႏွစ္ ဒီခ်ဳပ္ရဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားမွာ ႏုိင္ေငြသိန္းက SNLD
ကဦးခြန္ထြန္းဦး နဲ႕ ဦးေအာင္ေရႊြကို ခ်ဥ္းကပ္ျပီး
တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ေရးသေဘာထားကို အလြတ္သေဘာတင္ျပတယ္။ ဦးေအာင္ေရႊက ဒီအဆိုကို
မတ္လ စီအီးစီအစည္းအေ၀းမွာ တင္တယ္။ ဦးခြန္ထြန္းဦးကေတာ့ ေတာင္ ၾကီးကို
ျပန္သြားျပီး သူ႕ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ေတြကို ရွင္းျပတယ္။ ၉၇
စက္တင္ဘာထဲေရာက္ေတာ့ ဒီခ်ဳပ္ ေရာ၊ SNLD ကပါ တပ္ေပါင္းစုဖြဲ႕ေရးကို
သေဘာတူလိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီခ်ဳပ္က တိုင္းရင္းသား ပါတီေတြနဲ႕
တိုက္ရိုက္မေတြ႕ဘဲ ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ ဦးခင္ေမာင္ၾကည္ကိုပဲ ဆက္သြယ္ေရး
တာ၀န္ခံ တာ၀န္ေပးထားတယ္။

၉၈ ခုႏွစ္ ျပည္ေထာင္စုေန႕မွာ ထံုးစံအတုိင္း ေဒၚစုျခံထဲမွာ အခမ္းအနား
လုပ္တယ္။ အဲဒီအခမ္း အနားကို ဗန္းျပျပီး တပ္ေပါင္းစု ဖြဲ႕ေရးအစည္းအေ၀းကို
ေဒၚစုထမင္းစားခန္းထဲမွာ လုပ္တယ္။ မွတ္မိသေလာက္ တုိင္းရင္းသား ေတြဘက္က
ဦးေစာမရေအာင္၊ ဦးေအးသာေအာင္၊ ဦးသာဘန္း၊ ႏုိ္င္ေငြသိန္း ၊
ပူက်င္းရွင္းထန္၊ ဦးခြန္ထီး၊ စိုင္းညြန္႕လြင္၊ ဦးခြန္ထြန္းဦး
တို႕တက္တယ္။ မြန္ဘက္က ေဒါက္တာ မင္းစိုးလင္း လည္းပါတယ္ထင္တယ္။
ဒီခ်ဳပ္ဘက္ကေတာ့ ေဒၚစု၊ ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးလြင္တို႕ တက္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္အဲဒီေန႕က သေဘာတူညီခ်က္ မရဘူး၊ အဓိကကေတာ့ ရွမ္းဘက္ကတင္တဲ့ ဖက္ဒရယ္
မူနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ေဒၚစုတို႕ဘက္က တိတိက်က် သေဘာထား မေပးႏုိင္လို႕ပဲ။

ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ဇိုမီးကြန္ဂရက္က ခ်င္းအမ်ိဳးသားေန႕ က်င္းပတယ္။
အဲဒီ အခမ္းအနားကို ေဒၚစုနဲ႕ ဦးတင္ဦးတက္ျပီး တပ္ေပါင္းစုကိစၥ
ဆက္ေဆြးေႏြးတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ေတာ္လွန္ေရးေန႕ အခမ္းအနားမွာ ထပ္ေဆြးေႏြးတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေမ ၂၇ မွာလုပ္တဲ့ ေရြေးကာက္ပြဲ ႏွစ္ပတ္လည္ၾကမွဘဲ
သေဘာတူညီခ်က္ရျပီး တပ္ေပါင္းစု ဖြဲ႕ေရးအတြက္ ေဒၚစုက ေခါင္းေဆာင္ျပီး
လုပ္ဖို႕ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။

ေဒၚစုက တပ္ေပါင္းစုဆိုေပမယ့္ တုိင္းရင္းသား ပါတီေတြတင္တဲ့
တပ္ေပါင္းစုပံုစံကို သေဘာ မက်ဘူး။ ဟိုလူေတြေျပာတဲ့ တပ္ေပါင္းစု ဆိုတာက
တန္းတူညီမွ်ေရးမူနဲ႕ ဖြဲ႕တဲ့တပ္ေပါင္းစု၊ အားလံုး သေဘာတူညီခ်က္နဲ႕
လုပ္မယ့္တပ္ေပါင္းစု၊ ေဒၚစုလိုခ်င္တာက ၈၉ တံုးက ၀ိဓူရ
သခင္ခ်စ္ေမာင္တုိ႕နဲ႕ ေဆြးေႏြးတံုးက ရပ္တည္ခ်က္အတုိင္းပဲ ဒီခ်ဳပ္ တနည္း
ေဒၚစုေခါင္းေဆာင္တဲ့၊ ေဒၚစုကို အာဏာကုန္ ေပးထားတဲ့ ပါတီေပါင္းစုံ
အဖြဲ႕ပံုစံ။ ဒါေပမယ့္ တုိင္းရင္းသား ပါတီေတြမွာလည္း ေရြးစရာသိတ္မရိွဘူး။
ေဒၚစုမပါရင္ သူတို႕ဘာမွလုပ္လို႕မရ၊ နိ္င္ငံတကာ ေထာက္ခံမႈမရ ျဖစ္ေနတာကိုး။

ဒီေတာ့ တုိင္းရင္းသား ပါတီေတြ စိတ္ကူးယဥ္တဲ့ ႏုိ္င္ငံေရး
တပ္ေပါင္းစုၾကီးဟာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီ CRPP ဆိုတဲ့
ေကာ္မတီအဆင့္နဲ႕ ဇာတ္သိမ္းသြားတယ္။ အဲဒီေကာ္မတီဟာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ မေပၚမီ
လႊြတ္ေတာ္ ကိုယ္စား ျပင္ဆင္သင့္တာေတြ ျပင္ဆင္မယ္လို႕ ဆိုတယ္။ အဲဒီမွာ
ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားျပဳလုိ႕ ဆိုတာေၾကာင့္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္မွာ
အမတ္ေနရာ အမ်ားဆံုးရထားတဲ့ ဒီခ်ဳပ္က ေကာ္မတီ၀င္ အမ်ားစု ေနရာယူထားသလို
ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္လိုက္ရ တဲ့ ေဒၚစုက ေကာ္မတီေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာတယ္။

အဲဒီလို ေကာ္မတီဖြဲ႕မယ္ လုပ္ေတာ့ ဘယ္လိုပါတီေတြ ပါမလဲဆိုတဲ့ ျပႆနာ
ေပၚလာတယ္။ မူလ ေဆြးေႏြးတဲ့ ဒီခ်ဳပ္၊ ရွမ္း၊ ရခုိင္၊ မြန္၊ ဇိုမီး
တို႕အျပင္ မ်ိဳးခ်စ္၊ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီပါတီနဲ႕ တစ္သီး ပုဂၢလတစ္ဦး
ပါလာတယ္။ ဒါေတြက ျပႆနာမေပၚဘူး၊ ဗမာပါတီေတြ ျဖစ္ေနတာကိုး။ ျပႆနာက
အမ်ိဳးသား လူ႕အခြင့္အေရး ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဆိုတဲ့ ပါတီ။ တကယ္ေတာ့
အဲဒီပါတီက ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာေဒသကို အေျခခံတဲ့ ပါတီျဖစ္ျပီး ၉၀
ေရြးေကာက္ပြဲတံုးက ဘူသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာဘက္မွာ ကိုယ္စားလွယ္ေလးေနရာ
အႏုိင္ခဲ့တယ္။ အမတ္ေတြ အားလံုးက ကုလားေတြခ်ည္းပဲ။

အဲဒီပါတီက ပါတီစံု ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ကို ဖြဲ႕စည္းပံုတင္တဲ့အခါ
ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပတဲ ့အခ်ိန္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာ ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းမွ
မပါဘူး။ ရည္ရြယ္ခ်က္ သံုးခုမွာ ပထမအခ်က္က လူ႕အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ဖို႕၊
ဒုတိယအခ်က္က လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ၾကည္ဖို႕နဲ႕ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊
လူ႕အခြင့္အေရး ေတြမွာသာတူညီမွ် ရိွဖို႕။ တတိယ အခ်က္က ႏုိ္င္ငံအတြင္းက
ေဒသအခ်င္းခ်င္း ပိုျပီး နားလည္မႈရိွဖို႕၊ တန္းတူညီဖို႕
ဆိုျပီးေျပာထားတယ္။ (ကုလားေတြဟာ အဲဒီအခ်ိန္ထဲက လူ႕အခြင့္အေရး
ေခါင္းစဥ္ကို ေရွ႕တန္းတင္ထားတယ္ ဆိုတာေတြ႕ရမွာပါ။ )

အဲဒီပါတီက ဒုဥကၠဌလား၊ အတြင္းေရးမွဴးလား မမွတ္မိေတာ့ဘူး
ဦးေမာင္ေမာင္တင္ဆိုတဲ့ ကုလားေရွ႕ေနရယ္။ ဦးေက်ာ္မင္း(ခ) မာမက္ေရွာင္ရႈ
ဆိုတဲက ေက်ာင္းဆရာေဟာင္း၊ ဘူးသီးေတာင္က ေရြးခ်ယ္ခံ ကိုယ္စားလွယ္က CRPP
ဖြဲ႕ျပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ ေဒၚစုကိုလာေတြ႕ျပီး သူတို႕လည္း CRPP မွာ
ပါခ်င္တယ္လို႕ တင္ျပတယ္။ ျပီးေတာ့ သူတို႕ဟာ ရိုဟင္ဂ်ာ
တုိင္းရင္းသားေတြကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ ဆိုျပီးေျပာတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီပါတီက
ရိုဟင္ဂ်ာ ပါတီအေနနဲ႕ ဖြဲ႕ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး၊ ဘူသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာက
ကုလားသူေဌးေတြေငြနဲ႕ ရန္ကုန္ကုလားေတြက ဥကၠဌ၊ အတြင္းေရးမွဴး
လုပ္ျပီးဖြဲ႕ထားတာ။ အေရြးခံေတာ့ ေမာင္ေတာဘက္မွာ သြားအေရြးခံတယ္။ ဒါေပမယ့္
ျမန္မာႏုိ္င္ငံနဲ႕ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ကင္းကြာေနတဲ့ ေဒၚစုက ရိုဟင္ဂ်ာေတြ ဘာေတြ
သိတ္သိတာ မဟုတ္ဘဲ နအဖကို တိုက္မယ့္သူဆိုရင္ အကုန္ၾကိဳဆို ေနတာျဖစ္ေတာ့
သူသေဘာတူတယ္လို႕ ေျပာလိုက္ျပီးေနာက္ တစ္ၾကိမ္ CRPP အစည္းအေ၀းကို
လာတက္ဖို႕ မွာလိုက္ တယ္။ အဲဒါကို စီအီးစီလည္း မသိဘူး။ CRPP မွာပါတဲ့
ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးတင္ဦး၊ ဦးသန္းထြန္း၊ဦးလြင္၊ ဦးစိုးျမင့္ တို႕လည္း
မသိလုိက္ဘူး။

ေအာက္တိုဘာလဆန္းမွာ လုပ္တဲ့ CRPP အစည္းအေ၀း က်ေတာ့ ကုလားေတြ လာတက္တယ္။
အဲဒီအခါက်မွ ေဒၚစုက က်မဖိတ္ထားတာဆိုျပီး ဦးေက်ာ္မင္းကို
စကားေျပာခြင့္ေပးတယ္။ ဦးေက်ာ္မင္းက မဆလေရာ၊ နအဖကပါ ရိုဟင္ဂ်ာကို
တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ေၾကာင္း၊ ဖိႏွိပ္မႈ ေတြလုပ္လို႕
ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွဘက္ကို သန္းခ်ီေျပးရေၾကာင္း၊ အခုေရြးေကာက္ပြဲမွာ
အေရြးခံရေပမယ့္လည္း ရိုဟင္ဂ်ာေတြက ႏုိင္ငံေရး အေတြ႕အၾကံဳမရိွလို႕ ဘာမွ
မလုပ္တတ္ေၾကာင္း၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္မႈကို နာခံမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊
ဒီခ်ဳပ္အေနနဲ႕ အဖိႏိွပ္ခံ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို လက္ခံျခင္းအားျဖင္ နအဖရဲ့
လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကို ႏုိ္င္ငံတကာ သိေအာင္ျပရာ ေရာက္ေၾကာင္း
စသည္ စသည္ျဖင့္ နတ္သံ ေႏွာျပီးေျပာပါေတာ့တယ္။ သူေျပာျပီးေတာ့ ေဒၚစုက
အမ်ိဳးသား လူ႕အခြင့္အေရး ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီ ဆိုတာကို ရိုဟင္ဂ်ာ
တုိင္းရင္းသား ပါတီအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳျပီး CRPP ထဲမွာ လက္ခံဖို႕
ဦးေက်ာ္မင္း ကို ေကာ္မတီ၀င္ အျဖစ္သတ္မွတ္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ေတာ္မူပါတယ္။
အတြင္းေရးမွဴး လုပ္ေနတဲ့ ရခိုင္ ပါတီက ဦးေအးသာေအာင္နဲ႕ ဦးေအာင္ေရႊတို႕က
မရဲတရဲနဲ႕ အမ်ိဳးသား လူ႕အခြင့္အေရး ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီကို လက္ခံတာေတာ့
ျပႆနာမရိွပါဘူး။ သို႕ေသာ္ ရိုဟင္ဂ်ာ တိုင္းရင္းသား ပါတီအျဖစ္
သတ္မွတ္တာကေတာ့ ျပန္စဥ္းစားဖို႕ လိုမယ္ဆိုျပီး ေျပာရွာပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္
ေဒၚစုပဲဗ်ာ။ အဲဒီလို ေျပာတာေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္။ ဗီတိုနဲ႕
ပယ္ခ်လိုုက္တာေပါ့။ ပိေတာက္ေျမပို႕စ္မွာ ပါတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာေမြးရင္
ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေပါ့ ဆိုတဲ့ စကားဟာ အဲဒီအစည္းအေ၀းမွာ ေဒၚစု
ေျပာခဲ့တဲ့ စကားပါပဲ။ အဲဒီလိုနဲ႕ CRPP ေကာ္မတီမွာ ဦးေက်ာ္မင္းကို
အဖြဲ႕၀င္အျဖစ္ ထပ္တိုးဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့ရတယ္။

ပိေတာက္ေျမက သူ႕ပို႕စ္ထဲမွာ ဒီခ်ဳပ္ကရိုဟင္ဂ်ာ ကိစၥမွာ ႏွာေစးေနတယ္လို႕
မခ်င့္မရဲ ေျပာထားတယ္။ ႏွာေစးရမွာေပါ့ဗ်ာ။ ေဒၚစုေကာင္းမႈေၾကာင့္
အမ်ိဳးသား လူ႕အခြင့္အေရး ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီဟာ ရိုဟင္ဂ်ာ တိုင္းရင္းသား
ကိုယ္စားျပဳ ပါတီအျဖစ္ ဒီခ်ဳပ္ရဲ့ မဟာမိတ္ပါတီျဖစ္ျပီး CRPP အဖြဲ႕၀င္
ျဖစ္ေနတာကိုး။ ကဲ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါဘဲ။ အာဏာရူးျပီး ကုလားကို
တပည့္ေမြးခဲ့တာ ဦးႏု တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္လို႕
မွ်ေ၀လိုက္တာပါ။

ေအာင္ထက္

Originally Posted at ပိေတာက္ေျမ

“႐ုိဟင္ဂ်ာဟာ အာရကန္သား”

Friday, 13 February 2009 11:48 ဧရာဝတီ
E-mail Print
ျမန္မာ - ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နယ္စပ္မွ ႐ုိဟင္ဂ်ာ မ်ား၏ ပင္လယ္ျဖတ္၍ ေဒသတြင္း ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ သြားေရာက္ ေနၾကေသာ သတင္းမ်ားသည္ ယခုႏွစ္ဆန္းပုိင္း၏ ထိပ္တန္း သတင္းမ်ား ျဖစ္သည္။

[ဦးေအနာယတ္အုလႅာ (ဓာတ္ပံု - ဇာနည္ဝင္း/ဧရာဝတီ)]

႐ုိဟင္ဂ်ာ မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံသား ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအသင္း (ထုိင္းႏုိင္ငံ) မွ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရိွသူ ဦးေအနာယတ္အုလႅာႏွင့္ ဧရာ၀တီက ေတြ႔ဆုံ ေမးျမန္းခ့ဲသည္။ အဆုိပါအဖဲြ႔သည္ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားအေရး ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ထုိင္းႏုိင္ငံ၊ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ အေျခစုိက္ အဖဲြ႔အစည္းျဖစ္သည္။

႐ုိဟင္ဂ်ာအေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး မတူ ကြဲျပားသည့္ အျမင္မ်ား ပါရိွသည့္ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းမႈမ်ားကုိ မၾကာမီ ရက္ပုိင္းအတြင္း ဧရာ၀တီတြင္ ေဖာ္ျပေပးပါမည္။ (ဧရာ၀တီ မဂၢဇင္းသည္ ဘက္လိုက္မွဳရွိရွိျဖင့္ ဆန္ ့က်င္ဘက္ အျမင္မ်ားကို ေဖာ္ျပေပးဖို ့ရာ လက္တြန္းခဲ့ ပါသည္။ )

ေမး။ ။ ျမန္မာျပည္ကေရာ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွကပါ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြဟာ သူတုိ႔ႏုိင္ငံသားေတြ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီအစိုးရ ၂ ခုကုိ ဘာေျပာခ်င္သလဲ။

ေျဖ။ ။ ဒီႏုိင္ငံေတြက လက္မခံလည္း ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ တကယ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔က ျမန္မာ ႏုိင္ငံသားလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏုိင္ငံသားလည္း မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔က အာရကန္ (Arakan) သားေတြ။ အာရကန္ကင္းဒမ္း (Arakan Kingdom)ကေန လာတာ။ ဒီႏုိင္ငံ၊ ဒီတုိင္းျပည္၊ ထီးနန္းေတြ ဘယ္လုိ ေျပာင္းလဲလာပါေစ က်ေနာ္တုိ႔က အာရကန္ျပည္သားပဲ။ (အေျခအျမစ္ ႏွင့္ သက္ေသ အေထာက္အထား မရွိဘဲ ေျပာေသာ စကား ကို လက္ခံၾကရမလား ခင္ဗ်ား၊)

ေမး။ ။ ႐ုိဟင္ဂ်ာ လက္နက္ကုိင္ အဖဲြ႔ ေတြရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ ေဒသမွာတင္ ရခုိင္ ေဒသခံေတြ ၂၀၀၀၀ (ႏွစ္ေသာင္း) ၀န္းက်င္ အသတ္ခံရတယ္လုိ႔ ဆုိၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာေျပာခ်င္သလဲ။

ေျဖ။ ။ အဲဒါ ရခုိင္သမုိင္းဆရာေတြရဲ႕ Racist သမုိင္းဆရာေတြရဲ႕ အေျပာ အဆုိပါ။ တကယ့္တကယ္မွာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္မွာ အဲဒီမွာ ႐ုိဟင္ဂ်ာ တသိန္းေလာက္ အုိးမ့ဲ အိမ္မ့ဲ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အသတ္ခံရတယ္၊ က်န္တ့ဲလူေတြက ဘန္ေဂါ (Bengal)ကုိ ေျပးသြားတယ္။ ရခုိင္ေတြကုိ သတ္ခ့ဲတာ က်ေနာ္တုိ႔ တခါမွ မၾကားမိခ့ဲဘူး။ Racist သမုိင္းဆရာေတြရဲ႕ မဟုတ္မမွန္တ့ဲ စြပ္စဲြမႈပါ။ (သာမန္အေတြးျဖင့္ စဥ္းစားရင္ေတာင္ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အဆံုးအရံွဳးရွိတာ ေတြးမိၾကမွာပါ၊ ရခိုင္ေတြကို သတ္ခဲ့တာ က်ေနာ္ တခါမွ မၾကားမိခဲ့ဘူး ဆိုတာ လိမ္တာပါ။)

ေမး။ ။ “ရခုိင္မြတ္္စလင္” “႐ုိဟင္ဂ်ာ” ဆုိတ့ဲစကားလုံးေတြကုိ မသုံးဘဲ ႏုိင္ငံသား အခြင့္အေရးကုိပဲ ေတာင္းသင့္တယ္ ဆုိတ့ဲ မွတ္ခ်က္ကုိ ဘာေျပာခ်င္သလဲ။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ အာရကန္ပဲ သိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အာရကန္ကေန ေမြးထုတ္လာတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အာရကန္ ႏုိင္ငံသား။ အာရကန္နိ မြတ္စလင္ (Arakanese Muslim) ေတြ။ တခ်ဳိ႕ေတြက ရခုိင္မြတ္္စလင္ လုိ႔ ေခၚခ်င္တ့ဲသူေတြ ရိွတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ နာမည္က သပ္သပ္ ရိွတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ဆုိတ့ဲ နာမည္ ဟုိး အရင္ကတည္းက ရိွတယ္။ (ရွိရင္ သမိုင္း အေထာက္အထား အခိုင္အလံု နဲ ့သက္ေသျပပါလား၊ သေဘၤာပ်က္လို ့ ေရာက္လာတယ္ ဆိုျပီး သက္ေသထူရင္ လူရီစရာ ျဖစ္တယ္ေလ။)

ေမး။ ။ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ဆုိတာ ဘယ္ႏွစ္ခုႏွစ္ေလာက္က စေပၚလာသလဲ။

ေျဖ။ ။ ႐ုိဟင္ဂ်ာအေၾကာင္း အမ်ားႀကီး ရိွတယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာအေၾကာင္း ႐ုိဟင္ဂ်ာ language (ဘာသာစကား) နဲ႔ ျမန္မာ့အသံ အသံလႊင့္ဌာနကေန လႊင့္ၿပီးသြားၿပီ။ (ေမးတာ နဲ ့ ေျဖတာ တစ္ျခားစီ ပါလား)

ေမး။ ။ သတင္းေတြမွာ ပါတ့ဲ ေလွစီး႐ုိဟင္ဂ်ာေတြက ဘယ္က လာတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ေလွစီးၿပီး ထြက္လာၾကတာလဲ။

ေျဖ။ ။ အဓိကကေတာ့ သူတုိ႔ အာရကန္သားပဲ။ (ေမးတာ နဲ ့ေျဖတာ လြဲျပန္ျပီ) အာရကန္မွာ မေနႏုိင္လုိ႔ သူတုိ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ခံရလုိ႔ ဒီလူေတြက အဲဒီကေန ထြက္ေျပးလာတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိတ့ဲအတုိင္းပဲ။ (လူ ့အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္ခံရတဲ့ သူေတြ မေနႏိုင္လို ့ထြက္လာခဲ့သည္ရွိေသာ္၊ မထြက္လာတဲ့ သူေတြက လူ ့အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ မခံရလို ့လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ခံႏိုင္ရည္ရွိသြားလို ့လား။ မိန္းမေတြ နဲ ့ကေလးေတြ လူ ့အခြင့္အေရး အခ်ိဳးေဖာက္ မခံရဘူးလား။ သူတို ့ေတြ ထြက္မလာသင့္ဘူးလား။ ဘာလို ့ေယာက်္ားေတြ ခ်ည္းပဲ လာၾကရပါသလဲ၊) အခု ထြက္လာတာက မူလေနရာက အာရကန္ပဲ။ သူတုိ႔ ဘင္ဂါလီ အေခၚခံခ်င္လည္း မရဘူး။ တျခားေနရာ သြားၿပီးေတာ့လည္း အေခၚခံခ်င္လုိ႔ မရဘူး။ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေရာက္ေနတ့ဲ က်ေနာ္တုိ႔ကေလးေတြက (ထုိင္းႏုိင္ငံသား)မွတ္ပုံတင္ ကုိင္ေဆာင္ထားတာ ရိွတယ္၊ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔ကုိ ဘယ္လုိ ေျပာမလဲ၊ က်ေနာ္တုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာပဲ ေျပာမယ္။

ဒီမွာလည္း ဒုကၡသည္ အမ်ားႀကီး လာၾကတယ္၊ ကရင္ေတြ အမ်ားႀကီး လာၾကတာ ရိွတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွကုိ သြားတယ္။ အဲဒီလုိေပါ့ အဆင္ေျပတ့ဲ ေနရာကုိ သြားၾကတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွကေန ဒီကုိ လာတာလည္း ရိွရင္ ရိွႏုိင္တယ္။

ေမး။ ။ ေလွစီး႐ုိဟင္ဂ်ာေတြက အလုပ္လာလုပ္တ့ဲလူေတြလုိ႔ ထုိင္း၊ အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြက ေျပာေနၾကတယ္။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ့္ သုံးသပ္ခ်က္က ဒီလူေတြက ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးဆုိတာ ရထားလမ္းလုိပဲ၊ ႏုိင္ငံေရးကုိ စီးပြားေရးက ဖယ္ၿပီး သြားလုိ႔ မရဘူး။ စီးပြားေရးသြားရင္လည္း ႏုိင္ငံေရးကုိ ဖယ္လုိ႔ မရဘူး။ အဲဒီလုိ ရိွတယ္။ လူေတြ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးၾကတယ္။ (ဟုတ္တယ္လို ့ အရင္၀န္ခံျပီးမွ ဆက္ေျပာေလ)

ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိတ့ဲအတုိင္းပဲ က်ေနာ္တုိ႔လူမ်ဳိးမွ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ တျခားလူမ်ဳိးေတြလည္း အဲဒီလုိ ခံေနရတယ္။ အခု ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ တျခား လူမ်ဳိးေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရိွတယ္။ ရခုိင္ကေန ရခုိင္လူမ်ဳိးေတြ ဒီကုိလာတာ ျမန္မာေငြ တေသာင္း မကုန္ဘူး။ (လြဲျပန္ပါျပီ။ ဘာလို ့အလြဲၾကီးေတြ လြဲေနတာလဲ၊ လိမ္ေနတာ သိသြားမွာ စိုးရိမ္တာ မလား) က်ေနာ္တုိ႔ကေတာ့ လာလုိ႔ မရလုိ႔၊ က်ေနာ္တုိ႔ ရပုိင္ခြင့္ေတြ မရိွလုိ႔၊ ခရီး သြားလာခြင့္ မရိွလုိ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကေန (ေရလမ္းခရီးကတဆင့္) လာရတာ။ (ဒါဆို ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္ ေရလမ္းက လာခဲ့လို ့လား)

ေမး။ ။ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က ဘာလဲ။ ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရးရရင္ ေက်နပ္မလား၊ ကုိယ္ပုိင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ၊ ျပည္နယ္ ဆုိတာေတြ ေတာင္းဆုိမွာလား၊ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု တခုျဖစ္တယ္ ဆုိၿပီး အသိအမွတ္ျပဳတာ ခံရဖုိ႔ ႀကိဳးစားမွာလား။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုတခုအေနနဲ႔ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ကုိယ္ပုိင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္တုိ႔ ျပည္နယ္တုိ႔ မေတာင္းခ်င္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ ရသင့္ ရထုိက္တ့ဲ အခြင့္အေရးေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ရခ်င္တယ္။ အခုက အခြင့္အေရး ေရြးေစ့ေလာက္ေတာင္မွ မရိွဘဲ။ (ပိုက္ဆံေပးရင္ အစိုးရဆီက အခြင့္အေရး ရပါတယ္။ ခ်မ္းသာေနတဲ့ မူစလင္ ကုလားေတြ စစ္ေတြ၊ ေမာင္ေတာ မွာ တစ္ပံုၾကီးပဲ၊ မယံုယင္ ေမာင္ေတာေစ်းထဲ၊ စစ္ေတြ ေစ်းေတြထဲ ကို ၀င္ၾကည့္လိုက္၊ ဆိုင္ရွင္က ကုလား၊ အလုပ္သမားက ရခိုင္သား)

ေမး။ ။ ျဖစ္လာမယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္သလား။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျဖစ္လာမယ္ လုိ႔ ခန္႔မွန္းသလဲ။

ေျဖ။ ။ ျဖစ္လာမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ ခန္႔မွန္းသလဲ ဆုိတာ ျမန္မာႏုိင္ငံက လြတ္လပ္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ရသင့္ ရထုိက္တ့ဲ အခြင့္အေရးေတြ ရသြားမွာပဲ။ လူ႔အခြင့္အေရးကုိ ေလးစား လုိက္နာတ့ဲအခ်ိန္ ေရာက္လာမွေပါ့။

ေမး။ ။ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္က တျခား ႏုိင္ငံေရးအဖဲြ႔ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တာ ရိွသလား။

ေျဖ။ ။ က်ေနာ္တုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ျမန္မာအစုိးရက လက္မခံသလုိ၊ ျပည္ပေရာက္ ႏုိင္ငံေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြကလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ လက္မခံပါဘူး။ ဗမာထဲမွာ အရင္က က်ေနာ္တုိ႔ တဲြဖူးတာ ရိွေသးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစုေတြ အျဖစ္နဲ႔ လႈပ္ရွားတာ ရိွခ့ဲတယ္။ ။ (လက္ခံသင့္ မခံသင့္ ဆိုတာ သမိုင္းက စကားေျပာသြား ပါတယ္ ခင္ဗ်ား)

ဒီပို့ကို http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=713:2009-02-13-04-48-48&catid=4:interview&Itemid=10 ဒီလင့္က ရယူပါတယ္။ ဧရာ၀တီ က ဆန္ ့က်င္ဘက္ အျမင္ေဖၚျပဖို ့ ပ်က္ကြက္ေနပါ ေသးတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာကို ဘယ္သူေမြးစားခဲ့သလဲ

ရခိုင္သား
( အဏၰ၀ါစစ္သည္ရဲ့ ေဆာင္းပါးနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ျပည္ပေရာက္ ရခုိင္ေက်ာင္းသား
တစ္ဦးရဲ့ တင္ျပခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာ အေရးကို ဘယ္သူေတြ
ပြဲထုတ္လာခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ စိတ္၀င္ စရာ ေကာင္းတဲ့ အခ်က္အလက္မ်ား ပါတာမို႔
ေ၀မွ်ေပး လိုက္ပါတယ္။ )

အဏၰ၀ါ စစ္သည္ဆိုသူက ရိုဟင္ဂ်ာ အေၾကာင္း ေရးသြားပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မသိတဲ့ ဖဆပလေခတ္က အေၾကာင္းေတြ ပါလာလို႕ ဗဟုသုတရပါတယ္။
ဖဆပလက အာဏာတစ္ခုထဲ အတြက္ ေရရွည္ အႏၲရာယ္ကို မၾကည့္ဘဲ ကုလားအမတ္ေတြ
ေမြးခဲ့တယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလံုးကုိ ကုလားအမတ္ေတြက
စသံုးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ထဲမွာ တစ္ခုေတာ့ ထပ္ျဖည့္ခ်င္ပါတယ္။ တည္ျမဲ၊
သန္႕ရွင္း ကြဲျပီးေနာက္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ တက္တယ္။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရက ၁၉၆၀
မွာ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္မယ္ ဆိုေတာ့ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလထဲမွာ ဦးႏု
ရခုိင္ကို မဲဆြယ္ဖို႔ လာတယ္။ ေမာင္ေတာ ျမိဳ႕နယ္မွာ စည္းရံုးေရး
လုပ္တဲ့အခါ ဦးႏုက သန္႕ရွင္းသာ အႏုိင္ရရင္ ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးလုိ႔
သတ္မွတ္ေပးမယ္။ ျမန္မာ့ အသံက တုိင္းရင္းသား အစီအစဥ္ေတြမွာ ရိုဟင္ဂ်ာ
ဘာသာနဲ႕ အသံလႊင့္ ေပးမယ္လို႔ ကတိ ေပးသြားတယ္။ သူႏိုင္ေတာ့ ျမန္မာ့အသံကေန
ရုိဟင္ဂ်ာ အစီအစဥ္ဆိုျပီး ေလးလေလာက္ လႊင့္လုိက္ေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ္လွန္ေရး
ေကာင္စီ တက္ေတာ့မွ အဲဒီအသံလႊင့္ အစီအစဥ္ ရပ္သြား တယ္။

ေနာက္ျပီး ဦးႏုကို ကုလားေတြက ေမယုျပည္နယ္ ဆိုျပီး သတ္မွတ္ေပးဖို႔
ေတာင္းတယ္။ ဦးႏု က ျပည္နယ္ေတာ့ မေပးဘူး၊ သို႔ေသာ္ သီးျခားေဒသ တစ္ခု
သတ္မွတ္ ေပးမယ္လို႔ ကတိေပး သြားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဦးႏုရဲ့ ပထစပါတီ
အႏုိင္ရတဲ့အခါ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊
ရေသ့ေတာင္ ျမိဳ႕နယ္ေတြကို ေမယုနယ္ျခား ခရိုင္ဆိုျပီး သီးျခားခရိုင္
တစ္ခုဖြဲ႔တယ္။ အဲဒီခရိုင္ ထဲက ကုလားေတြကို မွတ္ပံုတင္ ထုတ္ေပးခဲ့တယ္။
အဲဒီလို လုပ္ေပးတဲ့ အတြက္ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ နဂါးမင္း စစ္ဆင္ေရးနဲ႔
ဟသၤာစစ္ဆင္ေရးလုပ္တဲ့ အခါ အဲဒီကုလားေတြဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ
ခိုး၀င္လာတဲ့ ကုလားေတြမွန္း သိသိၾကီးနဲ႔ မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ထားေတာ့
ျပန္လက္ခံခဲ့ရတယ္။ တကယ္ ဥပေဒအရက ၁၈၈၅ မတိုင္မီကစျပီး ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ
ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ ေနထိုင္ခဲ့တဲ့ လူမ်ားကိုပဲ ႏုိင္ငံသား အျဖစ္သတ္မွတ္ျပီး
အမ်ိဳးသား မွတ္ပံုတင္ ထုတ္ေပး ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ
ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥမွာ ကူလီကူမာက်တဲ့ ကုလားမ်ားမွာ တာ၀န္ရိွသလို အမတ္ေနရာ
သံုးေလးေနရာ ရဖို႔အတြက္ အာဏာ ရူးခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရး သမားေတြမွာလဲ တာ၀န္ရိွ
တယ္ဆိုတာ ေဖာ္ျပလိုက္တာပဲ ျဖစ္တယ္။

ဒါက အတိတ္တံုးက အျဖစ္။ အခု ေခတ္မွာလဲ ဒီရိုဟင္ဂ်ာကိစၥကို ႏုိင္ငံတကာ
မ်က္ႏွာစာေပၚ ေရာက္လာေအာင္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ကိုယ့္ျမန္မာ ႏုိင္ငံေရးသမား၊
ဒီမိုကေရစီ သမားဆိုသူေတြ ပါေနျပန္ တယ္။ ပထမဆံုး ပါလာတဲ့အဖြဲ႕က
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ပါခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံလံုး
ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ာ းဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး ( မကဒတ) ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းကို ေျပာတိုင္း အလြန္ ၀မ္းနည္းပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က မကဒတ
ဗဟိုေကာ္မတီ အစည္းအေ၀းမွာ ေကအင္ယူက ဖြဲ႕ေပးထားတဲ့ အစၥလမ္ လြတ္ေျမာက္ေရး
တပ္ဦးနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရ္ွက လာတ့ဲ ရိုဟင္ဂ်ာ ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ခ်ိဳ႕က
ရိုဟင္ဂ်ာ အေရးကို ေထာက္ခံဖို႔၊ အဲဒီလို ေထာက္ခံရင္ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းက
ေထာက္ပံ့ေငြေတြ ရေအာင္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က
မကဒတမွာ ရိွတဲ့ ရခိုင္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ဒီအစီအစဥ္ကို ကန္႔ကြက္ခဲ့
ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က ေတြးတာက န၀တကို တိုက္ဖို႔အတြက္
အားလိုတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ႏုိင္ငံတကာ အားယူဖို႔ အတြက္ ရႏုိင္တဲ့ လက္နက္
အားလံုးကို သံုးရမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၇
ရက္ေန႕ေန႔စြဲနဲ႔ မကဒတ ( ဗဟို) ရဲ့ သုေတသနဌာနက စာမ်က္ႏွာ ၄၉ မ်က္ႏွာပါစာ
ရိုဟင္ဂ်ာသမိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စာတမ္း တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။
အဲဒီစာတမ္းမွာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြအေပၚ ျမန္မာအစိုးရက ျပဳလုပ္တယ္ ဆိုတဲ့
ဖိႏိွပ္မႈမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားနဲ႔ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို
ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲက လူမ်ိဳးစုတစ္ခု အျဖစ္နဲ႔ ပံုေဖာ္ခဲ့ ပါတယ္။

အဲဒီစာတမ္းဟာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ကုန္မွာ န၀တက ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲမွာ မွတ္ပံုတင္
စစ္ေဆးျပီး တရားမ၀င္ ခိုး၀င္လာသူေတြကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့ စစ္ဆင္ေရးေၾကာင့္
ကုလားေတြ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ဘက္ကို ျပန္ထြက္ေျပးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႕ အခ်ိန္ကိုက္
ေပၚထြက္ လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီစာတမ္းလိုပဲ INGO ေတြဆီကလည္း
ရိုဟင္ဂ်ာမ်ား အေပၚ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ား ဆိုတဲ့ စာတမ္းေတြ
ဆက္တိုက္ ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီစာတမ္း အားလံုးမွာ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို
ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲက ဘာသာေရး၊ လူမိ်ဳးေရးအရ ဖိႏွိပ္ခံ လူမ်ိဳးစုအျဖစ္နဲ႔
ပံုေဖာ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအတြက္လည္း မေလးရွားနဲ႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ဘာသာေရး
အေျခခံပါတီေတြ၊ ဘာသာေရး ေက်ာင္းေတြက ေဒၚလာ သန္းနဲ႔ခ်ီ သံုးခဲ့ပါတယ္။ မကဒတ
ကိုလည္း ေဒၚလာ တစ္သန္းေက်ာ္ ေပးခဲ့ျပီး လက္နက္ အခ်ိဳ႕လဲ ေထာက္ပ့ံ
ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း မွာေတာ့ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလံုးဟာ ကုလသမဂၢ
လူ႔အခြင့္အေရး ေကာင္စီအထိ ေရာက္သြားျပီး ရိုဟင္ဂ်ာ လူမိ်ဳးစုဆိုတာ
ႏုိင္ငံတကာ မ်က္ႏွာစာမွာ အတည္လို ျဖစ္သြားပါတယ္။ နအဖကို တိုက္ဖို႔
သံုးတဲ့ လက္နက္ေၾကာင့္ နအဖအစိုးရ ျပဳတ္က် မသြားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔
ရခိုင္ျပည္နယ္ ထဲမွာေတာ့ ဘယ္တံုးကမွ မရိွခဲ့တဲ့ မုတ္ဆိတ္ဖားနဲ႕
ကုလားလူမ်ိဳးစု တစ္စု အပိုင္ရလိုက္ပါပဲ။ ရိုဟင္ဂ်ာေတြကို ဒီလို
ပံုေဖာ္ခဲ့တဲ့ အတြက္ ဘဂၤါလီ ကုလားမ်ားဟာ သူမ်ားႏုိင္ငံကို ခိုး၀င္တဲ့လူ
အျဖစ္ကေန ဖိႏိွပ္လို႔ ထြက္ေျပးလာ ရပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒုကၡသည္ဘ၀ကို ေရာက္သြားပါ
ေတာ့တယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ ေအာက္ကေန ထိုင္း၊ မေလးရွားဘက္ကို ထြက္ၾက ေတာ့တာပါ။
ျမန္မာႏုိ္င္ငံမွာ ဒီလိုခိုး၀င္ ေနတာေတြ ရိွတံုးျဖစ္သလို၊ ခုိး၀င္
လာသူေတြကို ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူဖို႔ လုပ္တုိင္း ရိုဟင္ဂ်ာ လူမ်ိဳးေတြကို
ဖိႏွိပ္ပါတယ္ဆိုျပီး ႏုိ္င္ငံတကာမွာ အသံကုန္ ေအာ္ခြင့္ လိုင္စင္
ရသြားတာပါပဲ။

မကဒတ ေနာက္ပိုင္းမွာ ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥကို ေရွ႕တန္းတင္ လာတာက
ဦးဟန္ေယာင္ေ၀ပါပဲ။ ဦးဟန္ေယာင္ေ၀ကလဲ မကဒတရဲ့ စဥ္းစားေပါက္ အတိုင္းပဲ
ရိုဟင္ဂ်ာအေရးကို ေငြတြင္းၾကီးလို႔ ျမင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ENC
အေနနဲ႔ေရာ၊ ဥေရာပမွာ သူလႈပ္ရွားေနတဲ့ အသိုင္းအ၀န္း ထဲမွာေရာ
ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥကို Issue အျဖစ္နဲ႔ တင္လာပါတယ္။ ဒီလိုလုပ္တာကို ျပည္ပေရာက္
ရခိုင္ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြက ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္
ဦးဟန္ေယာင္ေ၀ဟာ ဦးခင္ေမာင္လို ရခိုင္ကိုယ္က်ိဳးရွာ ႏုိင္ငံေရး
သမားကိုေတာ့ နံမည္ခံ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ဖြဲ႕ေပးျပီး ရိုဟင္ဂ်ာအေရးကို
ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြက ေထာက္ခံတဲ့ အသြင္ကိုေတာ့ ဖန္တီးႏုိင္ခဲ့ေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲမွာ တရား၀င္ ေနထိုင္ခြင့္ ရေနတဲ့ ဘဂၤါလီ
ကုလားမ်ားရဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္၊
လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ စတာေတြကို လက္ခံပါတယ္။ အဖိႏိွပ္ခံ ျမန္မာျပည္သူ
ေတြလိုပဲ သူတို႔အေနနဲ႕ ဒီအခြင့္အေရးေတြကို
ရဖို႔အတြက္ စည္းရံုး လႈပ္ရွားတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေထာက္ခံပါတယ္။ သို႔ေသာ္
ဒီအခြင့္အေရးကို အေၾကာင္းျပျပီး ဘဂၤါလီ ကုလားေတြကို တုိင္းရင္းသား
လူမ်ိဳးအျဖစ္ ဖန္တီးတာကို လက္မခံႏုိင္ပါဘူး။ ဒီအခြင့္အေရးကို
အေၾကာင္းျပျပီး ေနာက္ထပ္ တရားမ၀င္ ခိုး၀င္မႈေတြ ျဖစ္လာေအာင္ အားေပးတာ။
ခုိး၀င္လာခဲ့သူေတြကုိ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသား အျဖစ္ ေရာက္ေအာင္ လုပ္တာေတြ
ကိုေတာ့ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ လက္မခံႏုိင္ပါဘူး။

ဒီလုိျဖစ္ေအာင္ အားေပးေနတဲ့ ျပည္ပေရာက္ ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေရး
သမားမ်ားကိုလည္း သူတို႔ အေနနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးကို မ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ျပီး
ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ဘယ္တံုးကမွ မရိွတဲ့ လူမ်ိဳးတစ္မိ်ဳး ေပၚလာေအာင္ လိမ္ညာ
လွည့္ပတ္ေနတဲ့ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားရဲ့ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေထာက္ခံ ေနျခင္းဟာလဲ
ရခုိင္လူမ်ိဳးမ်ားကို ေစာ္ကားေနတာ ျဖစ္ျပီး ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု
ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ အတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ တုိင္းရင္းသား ညီညြတ္မႈကို ပ်က္စီးေအာင္
လုပ္ေနတာ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သတိေပးလိုပါတယ္။

၆၀ တံုးက ဦးႏုအာဏာရူးျပီး ကတိေတြ ေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့
စကားလံုးက အတည္ ျဖစ္ခဲ့ရျပီးျပီ။ အခုလဲ နအဖကို ေဆာ္ဖို႔ အတြက္
ရိုဟင္ဂ်ာကို သံုးဖို႔ ျပန္လုပ္လာျပန္ျပီ။ ဒါဟာ ဖရန္ကင္စတိန္းလို
ဖုတ္ေကာင္ၾကီးကို အသက္သြင္း ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ နအဖ
နဲ႔သာ ဆိုင္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ အမ်ိဳးသားေရး၊ ျပည္ေထာင္စု အေရးျဖစ္တယ္
ဆိုတာကို မေမ့ဖို႔ လိုပါ တယ္။

ရခိုင္သား

Originally Posted by ပိေတာက္ေျမ

႐ုိဟင္ဂ်ာ ဘယ္သူလဲ ဘာလဲ

အခုေဆာင္းပါးကို http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=714:2009-02-13-07-14-19&catid=14:2008-10-21-07-40-03&Itemid=25 ဒီလင့္က ရယူပါတယ္။

Friday, 13 February 2009 14:12 ေအာင္တင္

ျမန္မာျပည္ရဲ့ နယ္စပ္တနံ တလ်ားမွာ ႏွစ္ႏုိင္ငံကုိခြျပီး ေနထုိင္ေနၾကတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြ ရွိေနပါတယ္။ ျမိဳ၊ ခမီး၊ လူခ်ိဳင္း၊ မရမာႀကီး၊ ရခုိင္၊ ခ်င္း၊ နာဂ၊ မီဇုိ၊ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ ၀၊ ပအုိ႔၊ ပေလာင္၊ လီဆူး၊ ပေဒါင္၊ ကရင္၊ မြန္၊ စသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားအသီး သီးသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္မွာ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားရွိသလုိ တဘက္ႏုိင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ အိႏၵိယ၊ နီေပါ၊ တရုတ္၊ လာအုိ၊ ယုိးဒယားႏုိင္ငံတုိ႔မွာ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရး၊ တုိင္းရင္းသားအခြင့္အေရးေတြကုိ မိမိအေျခခ်ေနထုိင္ေသာႏုိင္ငံေတြမွာ ရရွိေနပါတယ္။ ရလဲရသင့္ပါတယ္။ ရပုိင္ခြင့္လဲ ရွိပါတယ္။

အဲဒီတုိင္းရင္းသားေတြလုိပဲ ျမန္မာနဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံ နယ္စပ္ေတြမွာ ႏွစ္ေတြရာေထာင္ခ်ီျပီး ေနထုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ ပသ်ွဴးလူမ်ိဳးမ်ား ရွိ ေနပါတယ္။ ထုိင္းႏုိင္ငံဘက္ျခမ္းမွာေနထုိင္တဲ့ ပသ်ွဴးေတြကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံက တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ္ လည္း၊ ျမန္မာႏုိင္ငံဘက္မွာေနထုိင္တဲ့ ပသ်ွဴးေတြကုိေတာ့၊ မူလတုိင္းရင္းသား(၁၄၃)မ်ိဳးမွာ တရား၀င္အသိအမွတ္ျပဳထားခဲ့ ေပမယ့္ မဆလ ေခတ္ကစျပီး ယေန႔တုိင္စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္က တုိင္းရင္းသားအျဖစ္က ပယ္ဖ်က္ပစ္လုိက္ပါျပီ။ ဘာေၾကာင့္ ပါလဲ။

ရခုိင္ျပည္မွာေနတဲ့ ကမန္လူမ်ိဳးေတြဟာ သမုိင္းအေထာက္အထားေတြအရ ဘယ္လုိမွျငင္းမရတဲ့တုိင္းရင္းသားစစ္စစ္ေတြ ပါ။ ကမန္လူမ်ိဳးေတြဟာ ကမၻာေပၚမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံမွအပ တျခားဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ ေနထုိင္သူမ်ားလည္း မဟုတ္ၾကပါဘူး။ မဆလေခတ္အထိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသတ္မွတ္ခံထားရေပမယ့္ အခု န၀တ၊ နအဖလက္ထက္က်မွ ဒီေလာက္သမုိင္း စဥ္လာအရ အထင္ကရ တုိင္းရင္းသားေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ကမန္လူမ်ိဳးေတြကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳေတာ့ ပါဘူး။ သူတုိ႔ကုိ မွတ္ပုံတင္ မထုတ္ေပးေတာ့ဘူး။ ခရီးသြားလာခြင့္ ကန္႔သတ္ထားတယ္။ ေသမလုိ႔ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ရန္ကုန္ကုိ ေဆးသြားကုဖုိ႔ ခရီးသြားလက္မွတ္ကအစ အင္မတန္ခက္ခဲေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။

ကုိးကန္႔လူမ်ိဳးသည္ ျမန္မာ့သမုိင္းတေလ်ွာက္လုံးတြင္ မည္သည့္အခါမွ တုိင္းရင္းသား မဟုတ္ခဲ့ပါ။ ရွမ္းလူမ်ိဳး အတုိက္ အခံ ေခါင္းေဆာင္တဦးက ကုိးကန္႔ဟာ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ တရုတ္လူမ်ိဳးစစ္စစ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ န၀တ၊ နအဖတုိ႔က ကုိးကန္႔ကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ ထပ္တုိးသတ္မွတ္လုိက္ေတာ့၊ အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စုိးေၾကာက္တတ္သူမ်ား ကန္႔ကြက္သံ မၾကားလုိက္ရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။

ကမန္နဲ႔ ပသွ်ဴးလူမ်ိဳးေတြမွာ တူညီမႈတခု ရွိေနတာကုိေတာ့ ေျပာဖုိ႔လုိမယ္ထင္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြဟာ အစၥလမ္ဘာသာ ကို သက္၀င္ယုံၾကည္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကုိးကန္႔တုိ႔သည္ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္မ်ား မဟုတ္ပါ။

ႏုိင္ငံသားတုိင္းလြတ္လပ္စြာယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိသည္ကုိ လက္မခံႏုိင္ေသးသူမ်ားရွိေနပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဖဲြ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒမွာ အစၥလမ္ဘာသာမွလြဲ၍ အျခားဘာသာမ်ားကုိ လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္ရွိ သည္လုိ႔ ျပဌာန္းဖုိ႔လုိအပ္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ အေမရိကန္သမၼတ အုိဘားမားေျပာ သလုိ ၂၁ ရာစုအတြက္ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးသူမ်ားလား။

ဒီေနရာမွာ စကားညွပ္အေနနဲ႔ ထည့္သြင္းေျပာၾကားလုိတာက က်ေနာ္သည္ ကုိးကန္႔ဆန္႔က်င္ေရး၊ တရုတ္မုန္းတီးေရး သမား မဟုတ္သလုိ တုိင္းခ်စ္ ျပည္ခ်စ္ ျမန္မာတရုတ္မ်ားကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားသူလည္းျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ မြတ္စလင္မ်ားသည္ ျမန္မာတရုတ္မ်ားကဲ့သုိ႔ တုိင္းရင္းသားေသြးပါသူမ်ားျဖစ္ျပီး တုိင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္မ်ား၊ တုိင္းျပည္အတြက္ အသက္စြန္႔ကာကြယ္တတ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကုိ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားေတြကလဲြလုိ႔ တရုတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘဂၤါလီပဲျဖစ္ျဖစ္ လႊမ္းမုိးလာမွာကုိ ျမန္မာမြတ္စလင္ေကာ၊ ျမန္မာတရုတ္ေကာ လက္မခံႏုိင္ပါဘူး။

ရုိဟင္ဂ်ာ ဘာလဲ

ရုိဟင္ဂ်ာကိစၥကုိ စမေျပာခင္ စာဖတ္သူမ်ားကုိ ေမတၱာရပ္ခံလုိတာက ရုိဟင္ဂ်ာကုိဘယ္လုိျမင္ပါသလဲဆုိတာကုိ ကုိယ့္ဘာ သာေမးျပီး ကုိယ့္ဘာသာအရင္စမ္းျပီးေျဖၾကည့္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိလူအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳႏုိင္ပါသလား။

ေမးခြန္းက သိပ္ရင့္သီးတယ္၊ အျပစ္တင္လုိသူမ်ားရွိလ်င္ ယေန႔ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ေလွပ်က္ထဲထည့္ျပီး ပင္လယ္ ထဲေမွ်ာခ်တာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒါက ထုိင္းပဲ။ က်ဳပ္တုိ႔ျမန္မာျပည္မွာ ဒါေလာက္ေတာ့ မဆုိးေသးပါဘူး ဆုိလာရင္ ဆက္ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ေခြးဆုိး၊ ေခြးရူးေတြထက္ပုိဆုိးတဲ့ ဗုိင္းရပ္စ္ေရာဂါပုိးလုိသေဘာထားတဲ့ ပညာရွင္မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ရွိေနပါေသးတယ္။ သူတို႔ေရးျပီး လူသိရွင္ၾကား ေၾကညာထုတ္ေ၀တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာဆန္႔က်င္ေရး Influx Virus ဆုိတဲ့စာအုပ္အမည္ဟာ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ရံြရွာမုန္းတီးစရာ ေကာင္းတဲ့၊ အင္မတန္အႏၱရာယ္ႀကီးတဲ့ ဗုိင္းရပ္စ္ပုိးေတြ အျဖစ္ သတ္မွတ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဗုိင္းရပ္စ္ပုိးေတြကုိ မျပန္႔ပြားခင္အခ်ိန္မီအလ်င္အျမန္ ဖ်က္ဆီးပစ္ရသလုိ ရုိဟင္ဂ်ာ ေတြကုိ မ်ိဳးတုန္း ဖ်က္ဆီးပစ္ရမယ္လုိ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လႈံ႕ေဆာ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အင္မတန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ တဲ့ အေတြးအျမင္ပါ။

လူမ်ိဳးေတြရဲ့ အမည္ေပးပုံကုိ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးလုိပါတယ္။

ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြကုိ မာဂဓဆုိတဲ့စကားက ဆင္းသက္လာတဲ့ ေမာက္လူမ်ိဳးလုိ႔ေခၚခဲ့တယ္လုိ႔ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အာရကန္ လူမိ်ဳးလုိ႔လဲ သမုိင္းမွာ အထင္အရွားရွိေနခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အမ်ိဳးကုိ ခ်စ္ျခင္း၊ အမ်ိဳးဂုဏ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸာယ္ရတဲ့ ရခုိင္(ရကၡိဳင္)လူမ်ိဳးလုိ႔ေခၚမွ ႏွစ္သက္ၾကတာမုိ႔ ေမာက္၊ အာရကန္လို႔မေခၚေတာ့ဘဲ အားလုံးက ရခုိင္ လူမ်ိဳးလုိ႔ေခၚၾကပါတယ္။

ေတာင္သူက ပအုိ႔၊ တလုိင္းက မြန္၊ ဂ်ိန္းေဖာက ကခ်င္၊ ဆီရမ္(Siam)က ထုိင္း(Thai)၊ ဆီလုံ(Ceylon)က သီရိလကၤာ (Srilanka)၊ အက္စကီးမုိး(Eskimo)က အိႏြတ္(Inuit)လူမ်ိဳး စသျဖင့္ မိမိအမ်ိဳးအမည္၊ မိမိႏုိင္ငံအမည္ကုိ မိမိစိတ္ႀကိဳက္ ေျပာင္းၾကတဲ့အခါ တျခားဘယ္လူမ်ိဳး၊ တျခားဘယ္ႏုိင္ငံကမွ ငါသေဘာမတူရင္ ေျပာင္းခြင့္မရွိဘူးလုိ႔ မကန္႔ကြက္ႏုိ္င္ပါဘူး။ ကန္႔ကြက္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ သေဘာထားႀကီးစြာ၊ နားလည္မႈထားကာ ကာယကံရွင္ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့အတုိင္း သတ္မွတ္ေခၚ ေ၀ၚေပးရတာပါပဲ။

ရုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ တုိင္းရင္းသားလား၊ ႏုိင္ငံသားလား၊ ႏုိင္ငံျခားသားလားဆုိတာကုိ ခဏေဘးဖယ္ထားျပီး သူတုိ႔က သူတုိ႔ ကုိ ရုိဟင္ဂ်ာလုိ႔ ေခၚေစခ်င္တာကုိ မေခၚႏုိင္ပါဘူးလုိ႔ ျငင္းသင့္ပါသလား။ ျငင္းခြင့္ေကာ ရွိပါသလား။ သူတုိ႔ကုိ သမုိင္း မွာ စစ္တေကာင္းသားလုိ႔ ေခၚခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ဘဂၤါလီကုလားလုိ႔ ေခၚခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ေခၚေတာလုိ႔ ေခၚခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ဒီနာ မည္ေတြကုိ မႀကိဳက္လုိ႔၊ ဒီနာမည္ေတြဟာ ႏွိမ့္ခ်ေခၚေ၀ၚတာမုိ႔ မေခၚပါနဲ႔လုိ႔ ေတာင္းဆုိတာကုိ မရဘူး၊ မင္းတုိ႔ နာတာ၊ မႀကိဳက္တာ ငါဂရုမစုိက္ဘူး။ ငါေခၚခ်င္တာ ငါေခၚမယ္လုိ႔ တဘက္သားကုိ ႏွိမ့္ခ်ျပီး ဆုိသင့္ ဆုိထုိက္ပါသလား။

အာဖရိကန္အေမရိကန္ေတြကုိ သမုိင္းတေလွ်ာက္လုံးမွာ အမည္းေကာင္(Nigger) လုိ႔ပဲေခၚခဲ့ၾကပါတယ္။ အမည္းေကာင္ (Nigger)လုိ႔ပဲ သမုိင္းမွတ္တမ္းေတြမွာ အထင္အရွား မွတ္တမ္းတင္ထားရွိခဲ့တာမုိ႔ အမဲေကာင္(Nigger)လုိ႔ပဲ ေခၚႏုိင္မယ္ လုိ႔ ခုေနခါမွာ ေျပာရဲသူမ်ားရွိပါသလား။ သူမ်ားေတြရဲ့ ႏွလုံးသားကုိ နာက်င္ေစတဲ့ စကားလုံးမ်ိဳး၊ အျပဳအမူမ်ိဳးကုိ ေရွာင္ရွား ျခင္းသည္ စာနာတတ္ျခင္း၊ လူသားဆန္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာတရားေတြရဲ့ အဆုံးအမမ်ားမွာ ပါရွိပါတယ္။ ျမန္မာ့ယဥ္ ေက်းမႈနဲ႔လည္း ကုိက္ညီပါတယ္။

ရုိဟင္ဂ်ာသည္ တုိင္းရင္းသားေလာ

မူလကသတ္မွတ္ထားေသာ တုိင္း ရင္းသားလူမ်ိဳး ၁၄၃ မ်ိဳးထဲမွာ ရုိဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးက တရား၀င္ပါရွိထားျပီးျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ေတြထဲမွာလည္း၊ တုိင္းရင္းသား ရုိဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးဆုိျပီး ေရးသားျပဌာန္းထားတာေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ရုိဟင္ ဂ်ာေတြက လြတ္လပ္စြာ မဲေပးျပီး ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ထားတဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာလႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ လြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ရဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အမတ္အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သလုိ၊ ဗဟုိအစုိးရထဲမွာ က်န္းမာေရးဌာန ပါလီမန္အတြင္း၀န္အဆင့္ အထိ တာ၀န္ယူခဲ့တာရွိခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့အသံက တုိင္းရင္းသားအသံေတြကုိ လႊင့္တဲ့အခါ ရုိဟင္ဂ်ာအစီအစဥ္ဆုိျပီး ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၆၅ခုႏွစ္ အထိ ရုိဟင္ဂ်ာဘာသာစကားနဲ႔ အသံလႊင့္ေပးခဲ့ တယ္။

စစ္အာဏာရွင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းလက္ထက္ မွာ မွ အသံလႊင့္အစီအစဥ္သာမက တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ကပါ ပယ္ဖ်က္ခံခဲ့ရ တယ္လုိ႔ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ျပဆုိပါ တယ္။

ျပည္ေထာင္စု သမၼတျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့ ပထမဆုံးသမၼတႀကီး စပ္ေရႊသုိက္က ရခုိင္ျပည္က မြတ္စလင္ေတြဟာ တုိင္းရင္းသား အစစ္အမွန္ေတြျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ရာခုိင္ႏႈန္းျပည့္ ေသြးမစပ္တဲ့ လူမ်ိဳးဆုိတာ မရွိဘူး။ သူတုိ႔ဟာ တုိင္းရင္းသား မဟုတ္ဘူး ဆုိရင္ ငါတုိ႔ (ရွမ္း)ေတြလဲ တုိင္းရင္းသား မဟုတ္ေတာ့ဘူးလုိ႔ ဆုိခဲ့ပါတယ္။

တဘက္က အျပန္အလွန္ တင္ျပတာက ျပည္ေထာင္စုအစုိးရက ဖဆပလေတြ မဲရေအာင္ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ တုိင္းရင္းသား အျဖစ္ လာဘ္ထုိးတဲ့အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ တဘက္ ႏုိင္ငံက မၾကာေသးခင္ကာလကမွ အလုံးအရင္းနဲ႔ စီးပြားေရးအရ ေျပာင္းေရႊ႕လာတဲ့ ဘဂၤါလီမ်ားသာျဖစ္တယ္။ သူတုိ႔ကုိလက္ခံလုိက္ရင္ သူတုိ႔ေနာက္က ဘဂၤါလီ ေတြဆက္၀င္လာျပီး ရခုိင္တျပည္နယ္လံုးတြင္သာမက ျမန္မာတျပည္လုံးမွာ ဘဂၤါလီေတြ လႊမ္းမုိးသြားႏုိင္တယ္ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကုိ လူဦးေရေပါက္ကြဲမတတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္း လူမ်ိဳးႀကီးႏွစ္မ်ိဳးက ၀ါးမ်ိဳ ဖုံးလႊမ္းသြားမွာကုိ မျဖစ္မေနတား ဆီးကာကြယ္ဖုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးမွာတာ၀န္ရွိတာမုိ႔ အင္မတန္သဘာ၀က်ျပီးစုိးရိမ္စရာေကာင္းတဲ့ေထာက္ျပမႈျဖစ္ပါတယ္။
ဒီတာ၀န္ကုိ ထိေရာက္စြာ အေကာင္အထည္ေဖၚႏုိင္ဖုိ႔က နယ္စပ္မွာေနထုိင္ၾကတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြအားလုံး အထူးသျဖင့္ ရုိဟင္ဂ်ာနဲ႔ ကုိးကန္႔တုိ႔ထံမွ ျပည့္၀ျပတ္သားေသာ စိတ္ေရာကုိယ္ပါ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ (Uncompromised Commitment to cooperate)ကုိ မျဖစ္မေနလုိအပ္ပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစုိးရမ်ားဘက္ကလည္း နယ္စပ္ေဒသအားလုံး မွာ တိက်ေသာသန္းေကာင္စာရင္း(Census)မ်ားကုိ ေကာက္ယူ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ အေနအထား တရပ္ကုိ ေဖၚေဆာင္ ႏုိင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။

ေနာက္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တခုက ရုိဟင္ဂ်ာေတြမွာ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္၊ လူမ်ိဳးေရး အစြန္းေရာက္ အဖဲြ႕အစည္း ေတြရွိခဲ့တယ္။ တုိင္းျပည္ကုိ ခဲြထုတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့၊ မြတ္စလင္ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ အေထာက္အထား ေတြ ရွိခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ ေထာက္ျပခ်က္ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံေတာ္ လုံျခဳံေရး၊ တုိင္းျပည္မျပိဳကဲြေရးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ေနတာမုိ႔ အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့ ေထာက္ျပခ်က္ျဖစ္ျပန္ပါ တယ္။ ဒီတရားမ်ွတတဲ့ စုိးရိမ္ခ်က္(Legitimate Concern)ကုိ ရုိဟင္ဂ်ာ ေတြဘက္က အေျဖေပးႏုိင္ဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီလုိအဖဲြ႕အစည္းမ်ိဳးေတြ၊ ဒီလုိအစြန္းေရာက္ အယူအဆေတြ ရွင္သန္လႈပ္ရွား ေနတုန္းပဲလား။ ရွိေနရင္ ဘယ္လုိ ပူးေပါင္း တုိက္ဖ်က္မလဲ။ မရွိေတာ့ပါဘူးဆုိရင္ေတာင္ ေနာင္တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေပၚေပါက္ လာႏုိင္သလား။ မေပၚေပါက္လာေအာင္ ဘယ္လုိ ပူးေပါင္းကာကြယ္သြားမလဲဆုိတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္ ရုိဟင္ဂ်ာဆုိတာ မိမိတသက္မွာ လုံး၀မၾကားဖူးပါဘူး၊ ျမန္မာ့သမုိင္းမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဘူးလုိ႔ စကားကုန္ ဆုိလာသူမ်ားကေတာ့ မိမိည့ံတာ၊ ဗဟုသုတနည္းတာ၊ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ နားမလည္တာကုိ လူမသိ သိေအာင္ လူလည္ ေခါင္မွာ မရွက္မေၾကာက္နဲ႔ ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ေထာင္းျပေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။

မဟာပညာေက်ာ္တခ်ိဳ႕ကလည္း ရုိဟင္ဂ်ာေတြဟာ ျမန္မာစကားမေျပာတတ္တာေၾကာင့္ ျမန္မာတုိင္းရင္းသား၊ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသားျဖစ္ဖုိ႔ေနေနသာသာ ျမန္မာ ျပည္မွာေတာင္ ေနထုိင္ၾကသူမ်ား မဟုတ္ဘူးလုိ႔ မ်က္စိစုံမွိတ္ ျငင္းတတ္ျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ျမန္မာစကားကုိလူတုိင္းမေျပာတတ္တဲ့တုိင္းရင္းသား ကရင္၊ ခ်င္း၊ ရွမ္း၊ နာဂ၊ မြန္၊ ကခ်င္၊ ကယား၊ပေလာင္၊ လီဆူး၊ ၀၊ လူခ်ိဳင္း စတဲ့ တုိင္းရင္းသားေတြအမ်ားအျပား ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ဆိုရင္ အမ်ိဳးတရာေက်ာ္ေလာက္ေတာင္ ရွိေန ႏုိင္တာကုိ သိဟန္ မတူၾကပါဘူး။

ရုိဟင္ဂ်ာေတြ ဘယ္တုန္းက ဘယ္လို ျမန္မာႏုိင္ငံထဲ ၀င္ေရာက္လာတယ္ဆုိတာကုိ ေဆြးေႏြးႏုိင္တဲ့ စြမ္းရည္ က်ေနာ့္မွာ မရွိပါဘူး။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳသင့္၊ မျပဳသင့္ဆုိတာကုိလည္း မေဆြးေႏြးလုိပါဘူး။ ေဆြးေႏြးသင့္ေသာ အခ်ိန္ကာလ ေရာက္ျပီလုိ႔လည္း မထင္ေသးပါဘူး။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြ တုိင္းရင္းသားျဖစ္တယ္၊ မျဖစ္ဘူး ဆုိတာကုိ ေနာင္ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတာ္ေခတ္ေရာက္ေသာအခါ၊ ေဒါက္တာ ဦးေအးခ်မ္း၊ ေဒါက္တာ ဦးေအးေက်ာ္တုိ႔လုိ ရခုိင္ပညာရွင္ေတြ၊ ရခုိင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ရုိဟင္ဂ်ာ ပညာရွင္ေတြ၊ ရုိဟင္ဂ်ာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ တျခားလုိအပ္ေသာ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ပညာရွင္ေတြပါ၀င္တဲ့ ေကာ္မရွင္အဖဲြ႔ ဖဲြ႔စည္းျပီး ေဆြးေႏြးဆုံးျဖတ္ျခင္းကသာ အေကာင္းဆုံးႏွင့္ အမွန္ကန္ဆုံးျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ရုိဟင္ဂ်ာသည္ ႏုိင္ငံသားေလာ

ဒီေနရာမွာ လူေတြမ်က္စိလ်ွမ္းေနတတ္တဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ အေျခအေနတရပ္ကုိ ထပ္ေထာက္ျပဖုိ႔လုိေနေသးတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ တဘက္ႏုိင္ငံက တရားမ၀င္ခုိး၀င္လာသူေတြဆုိျပီး စစ္ဆင္ေရးအမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္လာတဲ့ အေပၚမွာ ဒီရုိ ဟင္ ဂ်ာ အမည္ခံ ဘဂၤါလီေတြက တဘက္ႏုိင္ငံသားေတြျဖစ္ၾကတာမုိ႔ အစစ္အေဆးမခံႏုိ္င္ဘဲ တဘက္က သူတုိ႔ႏုိင္ငံထဲကုိ ထြက္ေျပးသြားတယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါျဖင့္ရင္ ဘဂၤါလီေတြသာျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ စစ္ဆင္ေရး အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ျပီးတုိင္း ဘာလုိ႔အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္လက္ခံေန ရတာလဲ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားမဟုတ္ဘူးဆုိရင္ ျပန္လက္ခံစရာမလုိပါဘူး။ ျပန္လက္ခံရတယ္ဆုိကတည္းက ထြက္ေျပးသြားတဲ့ တဘက္ႏုိင္ငံသားဆုိသူေတြဟာ တကယ္ ေတာ့ နဂုိကတည္းက ကုိယ့္ႏုိင္ငံသား ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲေပါ့။ ရွင္းရွင္းေလးပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဒီေနရာမွာ တဘက္ႏုိင္ငံသားေတြ က တရားမ၀င္ ခုိး၀င္ေနထုိင္ေနတာေတြလဲ ရွိေနႏုိင္ပါတယ္။ မွန္မွန္ကန္ကန္ျဖစ္ေအာင္ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ စိစစ္ႏုိင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒီအခါမွာ ေနာက္ေမးခြန္းတခုက ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ ျပန္လက္ခံရမွာကုိ သိေနရက္နဲ႔ ဘာလုိ႔ ေမာင္းထုတ္တာေတြကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ေနရသလဲဆုိတဲ့ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ အေျဖႏွစ္ခ်က္ကုိ စဥ္းစားမိပါတယ္။

တခုကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ထုံးစံအတုိင္း တတုိင္းျပည္လုံး ရန္ကုန္ကအစ နယ္စပ္ေတြအဆုံး မတည္မျငိမ္မႈေတြကုိ ဖန္တီးထားႏုိင္မွ စစ္အာဏာရွင္ဆုိတာမ်ိဳးက သက္ဆုိးရွည္တတ္တာမ်ိဳးျဖစ္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္စဥ္းစားမိတာက၊ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြထဲက လြတ္လပ္ေရးစိတ္ဓာတ္အျပင္းထန္ဆုံး လူမ်ိဳးစုေတြထဲမွာ ရခုိင္အမ်ိဳးသားက ထိပ္ဆုံးက အုပ္စုထဲမွာပါတယ္လို႔ က်ေနာ္ေလ့လာမိသေလာက္အရ ထင္မိပါတယ္။ (လူမ်ိဳးစုေတြ လြတ္ လပ္ေရးလိုခ်င္တာ၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိယ္အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္တာ အျပစ္မဟုတ္ပါဘူး။ သဘာ၀ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္မွန္ေသာ ျပည္ေထာင္ စုကုိ ဖဲြ႕လုိရင္၊ တကယ္ပဲ တိုင္းျပည္ေအးခ်မ္းဖံြ႕ျဖိဳးလုိရင္ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ့ ကုိယ္ပုိင္ျပဌာန္းႏုိင္ခြင့္ကုိ မျဖစ္မေန အေျခခံ ရမွာျဖစ္ပါတယ္)။

ရခုိင္ျပည္နယ္ရဲ့ ထူးျခားခ်က္ေနာက္တခုက ျပည္မကေနျပီး ဆက္သြယ္ရ အခက္ခဲဆုံး ျပည္နယ္ျဖစ္ျခင္းအျပင္ မိမိဘာသာ ရပ္တည္မယ္ဆုိရင္ ရပ္တည္ႏုိင္တဲ့ ပထ၀ီအေနအထားရွိေနျခင္းတုိ႔ကလည္း အေထာက္အကူျပဳသလုိျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီေတာ့ မဆလအပါအ၀င္ စစ္အစုိးရအဆက္ဆက္က ဒီရခုိင္အမ်ိဳးသားေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ဖုိ႔ နည္းလမ္းစုံကုိ အသုံးျပဳတဲ့ အခါမွာ ရခုိင္ျပည္နယ္ မတည္မျငိမ္ျဖစ္ဖုိ႔၊ ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြ အားနည္းေစဖုိ႔ ဒုတိယ လူဦးေရအမ်ားဆုံးျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြနဲ႔ ပဋိပကၡ(Constant in-fighting)ကုိ အစဥ္မျပတ္ျဖစ္ထြန္းေနေအာင္ ဖန္တီးျခင္း က လည္း နည္းလမ္းတခုအျဖစ္ သုံးစဲြခဲ့ တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။

ေဒါက္တာ ဦးေအးခ်မ္းက သူငယ္ငယ္က ဘူးသီးေတာင္က ရုိဟင္ဂ်ာေတြထဲမွာ ႀကီးျပင္းလာေၾကာင္း၊ အင္မတန္ ခ်စ္ ၾကည္ေအးခ်မ္းစြာေနခဲ့ၾကရေၾကာင္းကုိ ေျပာျပဖူးပါတယ္။ ေအးခ်မ္းတယ္ဆုိလုိ႔ ရုိဟင္ဂ်ာနဲ႔ ရခုိင္ၾကားမွာ ျပႆနာလုံး၀ မရွိဘူးလုိ႔ေျပာေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာတူ၊ လူမ်ိဳးတူ၊ စကားတူတဲ့ တရြာတည္းသားေတြေတာင္ ရြာေတာင္ပုိင္း နဲ႔ ရြာေျမာက္ပုိင္း ဓားခုတ္ပဲြျဖစ္တတ္ေသးတာပါပဲ။

ဂ်ပန္ေခတ္၊ အဂၤလိပ္ေခတ္ အကူးအေျပာင္းေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တခိ်ဳ႕ အျမင္မက်ယ္မႈေတြေၾကာင့္ ေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့ ျဖစ္ရုိးျဖစ္စဥ္ လူမႈပဋိပကၡေတြကုိ ထိန္းမႏုိင္ သိမ္းမရျဖစ္သြားေအာင္ တြန္းပုိ႔ေလခဲ့သလားလို႔ ဆင္ျခင္မိပါတယ္။

ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ႏုိင္ငံသားေတြအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ လက္ခံထားတဲ့အျမင္ေပၚမွာ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးသြားလုိပါတယ္။

ေနာင္ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ဒီမုိကေရစီေရး၊ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရး၊ တုိင္းရင္းသားေပါင္းစုံ တန္းတူညီမွ်ျဖစ္ေသာ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ေရးဆုိတဲ့ အေျခခံအခ်က္ႀကီး (၃)ရပ္ေပၚမွာ အေျခခံျပီး ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ဒီအေျခခံ အခ်က္ႀကီး (၃)ရပ္ကုိ လက္မခံႏုိင္သူမ်ားကေတာ့ က်ေနာ့္ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကုိ လက္ခံႏုိင္မယ္မထင္ပါဘူး။

ရိုဟင္ဂ်ာေတြကုိ တုိင္းရင္းသားအျဖစ္ လက္မခံေသးသေရြ႕ လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္လုိ လႊတ္ေတာ္မ်ိဳးမွာ ရုိဟင္ဂ်ာေတြက လူ မ်ိဳးစုကုိ ကုိယ္စားျပဳျပီး တက္ေရာက္ခြင့္ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ လူဦးေရကုိ အေျခခံတတ္တဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္း မွာ ေတာ့ ႏုိင္ငံသားျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြက လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြအျဖစ္ပါ၀င္ႏုိင္ျပီး တုိင္းျပည္တာ၀န္ကုိ ထမ္းေဆာင္ၾက မွာျဖစ္ ပါတယ္။

လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္ဆုိတာ လူဦးေရေပၚမွာ မူမတည္ဘဲ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုျဖစ္ျခင္းေပၚမွာ အေျခခံပါတယ္။ သန္းသုံး ဆယ္ေက်ာ္ႏုိင္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးက လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္မွာ ႏွစ္ေယာက္တက္ခြင့္ရွိရင္ သိန္းဂဏန္းေလာက္ရွိတဲ့ လူမ်ိဳးငယ္ တခုကလည္း ႏွစ္ေယာက္တက္ခြင့္ရတတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္မ်ိဳးပါ။ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ့ မူလရပုိင္ခြင့္ေတြကုိ တာ၀န္ခံထိန္းသိမ္း ကာကြယ္မယ့္ အထက္လႊတ္ေတာ္ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္က ဆိနိတ္(Senate)လိုအဖဲြ႕မ်ိဳးနဲ႔ ဆင္တူတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကေတာ့ လူဦးေရအခ်ိဳးအလုိက္ တက္ခြင့္ရတတ္တဲ့၊ တကယ့္ကုိ လူထုအေျခခံတဲ့၊ တႏုိင္ငံလုံးကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန႔္ျပန္႔ကုိယ္စားျပဳတဲ့၊ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာပုိမ်ားတတ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။

အနာဂတ္တုိင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ရခုိင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ ဖံြ႕ျဖိဳးတုိးတက္ ေအာင္တည္ေဆာက္ေရး၊ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရး၊ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာေရး၊ အထူးသျဖင့္ တရားမ၀င္ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား ၀င္ ေရာက္လာမႈ တားဆီးေရး၊ လုံျခဳံေရးတုိ႔ကုိ ရခုိင္ျပည္နယ္က့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြရဲ့ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ၊ ေထာက္ခံမႈမရဘဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္မယ္ ထင္ပါသလား။ ေဖာ္သင့္တယ္လုိ႔ေကာ ထင္ပါသလား။

ေနာင္တုိင္းျပည္တည္ေထာင္ေရးကုိ အရွည္ေမ်ွာ္ျပီး ကုိယ္ကႏုိင္ငံသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားေတြ ျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြရဲ့ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈ၊ ယုံၾကည္ကုိးစားမႈကုိ ရႏုိင္သမွ်ရလာေအာင္ အခုကတည္းက ႀကိဳးးစားစည္းရုံးဖုိ႔ မသင့္ေပဘူးလား။

ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြကုိ အစြန္းေရာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အစြန္းေရာက္ အယူအဆေတြႏွင့္ ကင္းကြာသြားေအာင္ အကူ အညီေပးသင့္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ သာမန္ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြကုိ အစြန္းေရာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အစြန္းေရာက္ အယူ အဆေတြဆီ တြန္းပုိ႔သင့္ပါသလား။ ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြထဲက အလယ္အလတ္က်တဲ့(Liberal and Moderate) ေခါင္း ေဆာင္ေတြ ေပၚထြန္းလာေအာင္ စနစ္တက် အကူအညီေပးသင့္ပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီအလယ္အလတ္ေခါင္းေဆာင္ ေတြကုိ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ေအာင္ စိတ္ရႈပ္ေထြးေအာင္ စနစ္တက် ပိတ္ဆုိ႔ထားသင့္ပါသလား။

အစြန္းေရာက္ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အယူအဆေတြကုိ တုိက္ဖ်က္ဖုိ႔ အေကာင္းဆုံးနည္းက သာမန္ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြကုိ ပညာေပး စည္းရုံးလက္တဲြရမယ္၊ အလယ္အလတ္ သေဘာထားရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ေပးရမယ္ဆုိတာ ႏုိင္ငံေရး အေျခခံသင္ပုန္းႀကီး ကႀကီး၊ ခေခြး ျဖစ္ပါတယ္။

ရုိဟင္ဂ်ာဆုိတဲ့ အမည္ကုိေတာင္ မၾကားခ်င္တတ္တဲ့ အစြန္းေရာက္ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ တခ်က္ေလာက္ ထပ္ေထာက္ျပလုိပါ ေသးတယ္။ ရုိဟင္ဂ်ာေတြကုိ ရခုိင္ျပည္နယ္က တေယာက္မက်န္ ေမာင္းထုတ္တာမ်ိဳးကုိ လုပ္ႏုိင္မယ္ ထင္ပါသလား။ မလုပ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအတူေနႏုိင္ဖုိ႔ ဦးေဆာင္မႈေပးခ်င္ပါတယ္။

ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တဲြေနထုိင္ျခင္း ဆုိတာကုိ အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာရွိေနတဲ့ သံသယေတြ၊ စုိးရိမ္မႈေတြကုိ အျပန္အလွန္ ေလးစားမႈနဲ႔ ေျဖရွင္းျခင္းျဖင့္သာ တည္ေဆာက္ႏုိင္ပါတယ္။ အမိန္႔ေပးျခင္းျဖင့္ မတည္ေဆာက္ႏုိင္ပါဘူး။ မိမိျပည္နယ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ဒုတိယအင္အားအႀကီး ဆုံးျဖစ္တဲ့ ရုိဟင္ဂ်ာေတြနဲ႔ လက္မတဲြဘဲနဲ႔ေတာ့ ရခုိင္ျပည္နယ္ ေအးခ်မ္းတုိးတက္ေရး၊ လုံျခဳံ ေရးကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရခုိင္ျပည္နယ္မတုိးတက္ရင္ ရခုိင္ျပည္သူေတြလည္းတုိးတက္လာမွာမဟုတ္ပါ။

နိဂုံးခ်ဳပ္အေနႏွင့္ ရုိဟင္ဂ်ာေလွစီးဒုကၡသည္တဦးရဲ့ ေရဒီယုိအင္တာဗ်ဴးကုိ တင္ျပလုိပါတယ္။ သူက “ဗမာျပည္မွာ ဘယ္ လုိမွလဲေနလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း အစုိးရက ဒုကၡေပးေနတာပဲ။ ပင္လယ္ထဲမွာ တခါတည္း ေသရင္လည္း ေသပေစေတာ့ဆုိျပီး ထြက္လာခဲ့တယ္” လုိ႔ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သာမန္ရုိဟင္ဂ်ာျပည္သူေတြရဲ့ နိစၥဓူ၀ ဒုကၡကုိ မည္သူမဆုိ စာနာႏုိင္မယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ။

စာေရးသူသည္ ကေနဒါႏုိင္ငံ တိုရန္တုိၿမိဳ႕တြင္ အေျခစိုက္ေနထိုင္ေသာ ျမန္မာ့အေရး လႈပ္ရွားသူ တဦးျဖစ္ပါသည္။